Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΩΜΑΤΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ

4/7/2015 Αίθουσα Πολιτιστικών Εκδηλώσεων του Δήμου Χαλκίδας Ομιλητής : Γιάννης Αυγουστάτος * ΕΙΣΑΓΩΓΗ * ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ 1)  Λογική απόδειξη 2) Κβαντική- αστροφυσική  απόδειξη 3)  Περιθανάτιες εμπειρίες 4)  Εξωσωματικές εμπειρίες (OBE) : εγκέφαλος, νους, συνείδηση, ψυχή, πνεύμα. 5) Παραψυχολογικά φαινόμενα 6) Πνευματισμός - διαμεσότητα 7) Επικοινωνία με τη σύγχρονη τεχνολογία 8) Αναμνήσεις περασμένων ζωών (αυθόρμητες, σε ύπνωση) 9) Άμεσες  επαφές    * ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ 1) Όνειρα 2) Οράματα 3) Πνευματισμός, διαμεσότητα, channeling 4) ΙCT  ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ******************************************************** Εισαγωγή

Ο  «θάνατος»  είναι ένα βασικό ταμπού στην εποχή μας, όπως παλαιότερα υπήρξε το σεξ . Νιώθουμε φόβο που απωθούμε στο υποσυνείδητο προσπαθώντας να γραπωθούμε στο παρόν που μας ξεφεύγει μέσα από τα χέρια, σαν τους κόκκους της άμμου. Μας φοβίζει  το άγνωστο στο οποίο αναπόδραστα κατευθυνόμαστε, μετά τη βιολογική ζωή. Μας τρομάζει ο  φόβος για τον χωρισμό από τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Έτσι συχνότερα αποφεύγουμε τις σχετικές συζητήσεις, και επιπόλαια επαναλαμβάνουμε  την στερεότυπη φράση  : «δεν ξέρουμε τι γίνεται μετά το θάνατο, αφού κανείς δεν γύρισε για να μας πει». Η αλήθεια είναι ότι όσο κι αν γυρίζουμε την πλάτη στο φαινόμενο του φυσικού θανάτου τόσο η ψυχρή σκιά του μας βαραίνει και μας δηλητηριάζει τη χαρά της ζωής.... Τι νόημα έχει όλη η ανθρώπινη δραστηριότητα, αν όλα καταλήγουν στο τίποτα; Η πίστη στην θνητότητα της ψυχής ή χειρότερα στην παντελή ανυπαρξία της οδηγεί συχνά τους ανθρώπους στον εγωκεντρισμό, την απληστία και τον κυνισμό. Από την άλλη πλευρά μια πίστη δογματική, που δεν είναι προϊόν έρευνας και βιωματικής εμπειρίας δεν μπορεί να λυτρώσει  τον άνθρωπο από το άγχος του θανάτου, που αποτελεί την  κοινή  ρίζα όλων των παθολογικών φοβιών.  Αποτέλεσμα αυτής της απώθησης είναι οι διάφορες παραμορφώσεις του σύγχρονου πολιτισμού : ηθική και πνευματική πτώχευση (φιλοσοφία εστί μελέτη θανάτου) , έμφαση στο πλουτισμό με κάθε μέσο , υπέρμετρος και ανούσιος καταναλωτισμός (shoping therapy) , πλαστική νεότητα, μάταιο κυνήγι του ευτυχισμού και τελικά οδυνηρή απογοήτευση και αυτοκαταστροφικές εξαρτήσεις  . Όλα αυτά συνοδεύονται συνειδητά ή ασυνείδητα από την έλλειψη βαθύτερου νοήματος. Το ζήτημα της μεταθανάτιας ζωής γίνεται συχνά αντικείμενο παραπληροφόρησης, εμπορευματοποίησης και  δαιμονοποίησης, αντί να αποτελεί  καίριο ζήτημα επιστημονικής έρευνας, που μπορεί να απαλλάξει τον άνθρωπο από το σκιάχτρο του θανάτου, ενισχύοντας το ήθος και την αρετή.  Μόλις ο άνθρωπος ανανεώσει βιωματικά τους δεσμούς του με τον εσώτερο άχρονο Εαυτό του, τον πραγματικό Εαυτό, οι φόβοι και τα αρνητικά συναισθήματα αρχίζουν να εξανεμίζονται και γεμίζει από ευγνωμοσύνη, χαρά, αγάπη και συμπόνια. Αυτή τη νέα του δόνηση ανυψώνει ενεργειακά το περιβάλλον του και τους ανθρώπους με τους οποίους που έρχεται σε επαφή σε μια αλυσίδα που εξαπλώνεται ... Στο πρόλογο της τρίτης έκδοσης του βιβλίου του «Ψυχικαί Έρευναι», ο Αντώνιος Πισσάνος ( -1975) γράφει : «Έχουμε ηθική υποχρέωση δια το καλόν της Ελληνικής Κοινωνίας να καταστήσουμε γνωστά αυτά που γνωρίζουμε. Η επικρατούσα άγνοια είναι ανεπίτρεπτος σήμερον, η δε αδιαφορία καταστροφική». Έχει περάσει μισός περίπου αιώνας από τότε (1969, 46 χρόνια) και η κατάσταση δεν έχει αλλάξει σημαντικά στην Ελλάδα !  Oι αρχαίοι λαοί είχαν μία διαφορετική στάση απέναντι στο θάνατο. Πίστευαν ότι η υλική ζωή είναι μόνο η μία πλευρά του κύκλου της Ζωής στην οποία βυθιζόμαστε διαδοχικά. Το πέρασμα απ αυτή τη γη είναι μία ενδιάμεση περίοδος δοκιμασιών κι εμπειριών για να μπορέσει η ψυχή να εξελιχτεί και να επιστρέψει στο «βασίλειο των ουρανών» απ΄ όπου προήλθε. Στην αρχαία Ελλάδα τα μυστήρια χάριζαν την άμεση βιωματική εμπειρία της αθανασίας και γονιμοποιούσαν δημιουργικά τις εξέχουσες μορφές του λαμπρού παρελθόντος.  Αν  και σχεδόν όλοι οι μύστες τήρησαν Ιερή σιγή για το περιεχόμενο των μυστηρίων από διάφορες διαρροές συμπεραίνουμε ότι έφταναν στη συνειδητοποίηση της ύπαρξης αόρατων κόσμων και στην επίγνωση ότι μια νέα ποιοτικότερη από τη προηγούμενη ζωή αρχίζει μετά τον γήινο θάνατο. Οι μυημένοι απαλλαγμένοι από το φόβο του θανάτου, μεγαλουργούσαν σε όλους τους τομείς και φημίζονταν για την ανδρεία , τη σοφία και την αρετή τους. Για τους μυημένους στα Ελευσίνια  η γέννηση στον φυσικό κόσμο είναι ο θάνατος  και η μοναδική αληθινή γέννηση είναι αυτή της πνευματικής ψυχής του ανθρώπου που αναδύεται από τον τάφο της σωματικής φύσης. Ο Σωκράτης μας πληροφορεί στον Κρατύλο ότι  οι Ορφικοί, ως ονοματοθέτες των λέξεων, θεωρούσαν το σώμα ως σήμα, δηλαδή τάφο της ψυχής , μέσα στο οποίο καθαρίζεται , σώζεται  από τα πάθη της. Αντίστοιχα  «ψυχή» είναι  εκείνο που "φύσιν οχεί και έχει" (Αυτό που κινεί και συγκρατεί την φύση) = φυσέχη = ψυχή. ΠΝΕΥΜΑ-ΨΥΧΗ -ΣΩΜΑ ΝΟΥΣ-ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ-ΨΥΧΗ Εισαγωγικά λοιπόν είναι απαραίτητο να μελετήσουμε την σύνθεση του ανθρώπινου όντος.   Μια γενική ταξινόμηση διακρίνει το σώμα την ψυχή και το πνεύμα. Ο Πλάτων διέκρινε την ψυχή σε τρία μέρη , Λογιστικό-Θυμοειδές  και Επιθυμητικό, που τα αναπαριστούσε με τον ηνίοχο  που οδηγούσε μια άμαξα με δύο άλογα. Βασικές αρχές της πλωτινικής θεωρίας είναι οι τρεις οντολογικές βαθμίδες του Όντος, Εν - Νους - Ψυχή. Το απόλυτα υπερβατό Εν - Αγαθό, αντίστοιχο του πλατωνικού Αγαθού, αιτία προέλευσης, απαρχή και σκοπός όλων των υπολοίπων υποστάσεων και των όντων που μετέχουν σ' αυτές. Δεύτερος στην τάξη, ύστερος του Ενός και πρώτος άριστος φορέας του, βρίσκεται ο Νους. Εντός του εντάσσεται ο κόσμος των Πλατωνικών Ειδών-Ιδεών. Οι Ιδέες αυτές αποτελούν τα όντως (=αληθινά) όντα, τα νοητά πρότυπα-υποδείγματα με βάση τα οποία διαμορφώνονται τα κατώτερα όντα ως εικόνες-αντανακλάσεις-είδωλα και δίνουν στα υλικά σώματα λόγον (=λογική).  Τρίτη και τελευταία στην μεταφυσική ιεραρχία του πλωτινικού συστήματος βρίσκεται η Ψυχή. Η πλωτινική Ψυχή, σε αντίθεση με την αιώνια αμεταβλητότητα τον Νου, είναι μια διαρκώς μεταβαλλόμενη διαμορφωτική δύναμη, ποιητική αιτία του αισθητού κόσμου που κοσμεί και διοικεί όλο το Σύμπαν σύμφωνα με το αιώνιο νοητικό πρότυπο του Νου. Υπάρχουν άλλες πιο αναλυτικές ταξινομήσεις που διακρίνουν επτά σώματα ή οχήματα του ανθρώπου που αντιστοιχούν στα επτά ενεργειακά κέντρα ή τσάκρας. Στην παρούσα παρουσίαση δεν θα επεκταθούμε περισσότερο , αλλά θα επανέλθουμε στο κύριο θέμα μας. Ο αληθινός  ΝΟΥΣ  ανήκει στην συνειδητότητα (ή πνεύμα) που βρίσκεται έξω από τον χωροχρόνο. Η συνειδητότητα ως σωματοψυχή εκφράζεται στον υλικό κόσμο μέσω του εγκεφάλου, αλλά δεν ταυτίζεται μ' αυτόν! Οι σκέψεις μπορούν να είναι απεικονίσεις κυματικών δραστηριοτήτων του Νου μέσα από τις δομές του εγκεφάλου (σκιές όπως θα έλεγε ο Πλάτων ή προβολές*) ή να αποτελούν απλά χημικές ενεργοποιήσεις νευρωνικών κυκλωμάτων : εσκεμμένες ή τυχαίες και συνειρμικές.    Θα λέγαμε λοιπόν ότι  ένα μέρος του εγκεφάλου λειτουργεί για τα υλικά και δημιουργεί σκέψη. Το άλλο μέρος του εγκεφάλου λειτουργεί για τα πνευματικά και καθοδηγείται από τον νου. Ο Γάλλος φιλόσοφος και μαθηματικός Καρτέσιος (Rene Descartes) στο έργο του "Στοχασμοί περί της Πρώτης Φιλοσοφίας" (Meditationes de prima philosophia) το 1641, υποστήριξε ότι η ψυχή εδρεύει στην επίφυση. Γνώριζε ότι η δομή του εγκεφάλου είναι συμμετρική, ότι δηλαδή οι περισσότερες δομές είναι διπλές και βρίσκονται και στα δύο ημισφαίρια. Επειδή η ψυχή αποτελεί την ουσία του ανθρώπου, δεν μπορεί παρά να έχουμε μόνο μία, συλλογίστηκε ο Καρτέσιος· γι' αυτό και θα πρέπει να εδρεύει σε μια δομή του εγκεφάλου που είναι μοναδική. Περιγράφει την ψυχή σαν «άυλο, σκεπτόμενο πράγμα», που αποτελεί την ουσία του ανθρώπου και εμπεριέχει όλες τις σκέψεις, ελπίδες και αμφιβολίες του, καθώς και την πίστη του. Κατά τον Καρτέσιο, σώμα και ψυχή βρίσκονται σε αλληλεπίδραση μεταξύ τους, η ψυχή όμως μπορεί να υπάρξει και ανεξάρτητα από το σώμα.  Οι επιστήμονες έψαχναν για το σημείο G (GOD) στον εγκέφαλο δηλαδή το βιολογικό  υπόστρωμα των πνευματικών εμπειριών αλλά κατέληξαν ότι δεν υπάρχει ένα και μοναδικό νευρωνικό "σημείο του Θεού", αλλά αρκετές περιοχές του εγκεφάλου που από κοινού σχηματίζουν τα βιολογικά θεμέλια της (όποιας) πνευματικής  εμπειρίας. Η μελέτη, με την χρήση της κλασικής τομογραφίας μαγνητικού συντονισμού (fMRI), έγινε από το Εθνικό Ινστιτούτο Νευρολογικών Διαταραχών των ΗΠΑ, υπό τον καθηγητή Τζόρνταν Γκράφμαν, και δημοσιεύτηκε στα "Πρακτικά" της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), σύμφωνα με τις ηλεκτρονικές υπηρεσίες Live Science και New Scientist και την εφημερίδα Independent. Ο Sheldrake υποστηρίζει ότι ακόμη και η   μνήμη δεν είναι στον εγκέφαλο , ούτε στο DNA, αλλά είναι εγγενής στη φύση. Τα μορφικά πεδία (οι αρχετυπικές δυνάμεις) δημιουργούν  αυτοοργανωμένα συστήματα , που περιλαμβάνουν τα μόρια, τα κύτταρα, τους ιστούς, τα όργανα, τα ζώα και τα σμήνη των πουλιών. Έτσι μπορούμε να διακρίνουμε μια  ευρύτερη κατευθυντήρια  ενεργειακή μνήμη και μια πεπερασμένη εγκεφαλική μνήμη. Μερικοί επιστήμονες, όπως ο καθηγητής Dmitri Krioukov στο University of California, San Diego υποστηρίζουν ότι υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι το σύμπαν λειτουργεί ως ένας γιγάντιος νους ... Συνεπώς όταν μιλάμε για τη δύναμη του νου δεν αναφερόμαστε φυσικά στις  καθημερινές, ασθενείς και χαοτικές  σκέψεις που κυκλοφορούν συνεχώς στο μυαλό μας. Μιλάμε κυρίως για τον ψυχικό νου και μάλιστα κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις.  Ο ψυχικός νους είναι σαν τον θεό Ερμή. Αγγελιοφόρος των Θεών. Κινείται μεταξύ ουρανού και γης και γι αυτό έχει ένα διπλό χαρακτήρα. Η κοινή του πλευρά περιλαμβάνει τη διανόηση και τη λογική . Η λεπτοφυής του πλευρά δέχεται (συνειδητά ή ασυνείδητα) τις εμπνεύσεις του ανώτερου Νου μέσω της διαίσθησης  και κατέχει σπερματικά πολλές και εξαιρετικές ικανότητες, που ξεφεύγουν από τα αυστηρά χωροχρονικά όρια του υλικού κόσμου.  Αυτές τις ικανότητες τις γνώριζε ανέκαθεν ο άνθρωπος και τις δίδασκαν σε ιερατεία και μυητικές σχολές. Στη σύγχρονη εποχή μελετήθηκαν από την παραψυχολογία , ενώ τις τελευταίες δεκαετίες άρχισαν να γίνονται αντικείμενο έρευνας και από την πρωτοπορία της ακαδημαϊκής  επιστήμης.  Ανάμεσά τους συγκαταλέγονται η τηλεπάθεια, η πρόγνωση, η  οπισθόγνωση , η ψυχομερία , η διόραση  και η τηλεκίνηση , δηλαδή η επίδραση του νου επί της ύλης. Στους περισσότερους οι δυνάμεις του  λεπτοφυούς  ή του διευρυμένου νου, για να χρησιμοποιήσουμε τον όρο του βιολόγου Rupert Sheldrake, (γνωστού στον κόσμο για την έρευνά του σχετικά με τα ψυχικά φαινόμενα, τόσο στους ανθρώπους όσο και στο ζωικό βασίλειο),  λειτουργούν  ασυνείδητα. Όταν φιλτράρονται  μέσα από το συνειδητό νου, παραμορφώνονται και μπλοκάρονται. Τα ζώα και τα μικρά παιδιά  δεν έχουν παρόμοιο πρόβλημα γιατί δεν έχουν νοητικό θόρυβο. ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ Και τώρα μπαίνουμε στο πιο καυτή πλευρά του ζητήματος : Τι αποδείξεις έχουμε για την συνέχεια της ψυχής μετά το φυσικό θάνατο; Το υλιστικό δόγμα υποστηρίζει χωρίς αποδείξεις ότι η  ψυχή, το πνεύμα, ο νους και η συνείδηση είναι επιφαινόμενα της ύλης. Οι προσπάθεια των αρνητών της ψυχής εστιάζεται αποκλειστικά στην επιφανειακή και κοντόφθαλμη κριτική των επιχειρημάτων της  αθανασίας ! -1)  Λογική απόδειξη 2) Κβαντική- αστροφυσική  απόδειξη -3)  Περιθανάτιες εμπειρίες * -4)  Εξωσωματικές εμπειρίες (OBE) ; εγκέφαλος, νους, συνείδηση, ψυχή, πνευμα. - 5) Παραψυχολογικά φαινόμενα που αποδεικνύουν τις ανώτερες ψυχικές ικανότητες του ανθρώπου που δεν μπορούν να αποδοθούν στο ΚΝΣ τηλεκίνηση, πρόγνωση, οπισθόγνωση, ψυχομετρία, τηλεμεταφορά , υλοποίηση, εξαΰλωση, bilocation κλπ 6) Πνευματισμός - διαμεσότητα  7) Επικοινωνία με τη σύγχρονη τεχνολογία 8) Αναμνήσεις περασμένων ζωών, αυτόματες και σε ύπνωση 9) Άμεσες επαφές 1) ΛΟΓΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ Λίγο πριν εξαναγκαστεί να πιει το κώνιο ο Σωκράτης , είχε μια ψύχραιμη, νηφάλια και γεμάτη χιούμορ συζήτηση με τους εταίρους του. Ανάμεσα στα άλλα λεχθέντα συγκαταλέγεται και η προσπάθειά του να αποδείξει με λογικά επιχειρήματα τη συνέχιση της ζωής μετά το βιολογικό θάνατο.  Επιχείρημα 1ο (το επιχείρημα των εναντίων). Κάθε τι γίνεται από το ενάντιο του. Για να εμφανιστεί το μεγαλύτερο πρέπει να υπάρχει κάτι άλλο μικρότερο, ως προς το οποίο αυτό να είναι μεγαλύτερο. Για να αφυπνιστεί κάποιος πρέπει προηγουμένως να κοιμόταν και για να κοιμηθεί πρέπει προηγουμένως να ήταν ξύπνιος. Με την ίδια λογική, οι νεκροί γίνονται από τους ζωντανούς αλλά και οι ζωντανοί από τους νεκρούς. Όλα στη φύση ακολουθούν κυκλική περιοδική κίνηση, το ίδιο και η ανθρώπινη ύπαρξη. Επιχείρημα 2ο (το επιχείρημα της ανάμνησης). Η διαδικασία της γνώσης κάποιου πράγματος, όπως εκτέθηκε και σε άλλους διαλόγους, ιδίως στον Μένωνα, είναι μια διαδικασία ανάμνησης. Ο άνθρωπος δηλαδή κατορθώνει, μέσω της διαλεκτικής, να θυμηθεί κάτι που ήδη γνωρίζει. Πότε όμως το γνώρισε, εφόσον κατά τη στιγμή της γέννησής του δεν γνωρίζει τίποτα; Η μόνη εφικτή απάντηση είναι ότι το γνώρισε πριν γεννηθεί, δηλαδή όσο ήταν στον άλλο κόσμο. Το θέμα της μνημοσύνης δηλαδή της α-λήθειας θα το εξετάσουμε σε λίγο όταν θα μιλήσουμε για τις αυτόματες ιδίως αναμνήσεις προηγούμενων ζωών.  Επιχείρημα 3ο (το επιχείρημα του αδύνατου συνύπαρξης των εναντίων )   Κάθε πράγμα είναι αυτό που είναι καθώς επιφέρει τη βασική ιδέα που το χαρακτηρίζει. Για παράδειγμα η δυάδα επιφέρει την ιδέα του αρτίου και η τριάδα την ιδέα του περιττού, το χιόνι την ιδέα του ψυχρού και η φωτιά την ιδέα του θερμού. Δεν μπορεί ποτέ το χιόνι να παραμείνει χιόνι αν δεχθεί την ιδέα του θερμού, επειδή ήδη επιφέρει εντός του την ενάντια προς το θερμό ιδέα, την ιδέα του ψυχρού. Ποιο πράγμα είναι που δίνει τη ζωή στο σώμα; Η ψυχή. Αυτό αποτελούσε μια πανθομολογούμενη αλήθεια. Η ψυχή λοιπόν επιφέρει την ιδέα της ζωής, όπως η δυάδα την ιδέα του αρτίου και το χιόνι την ιδέα του ψυχρού. Ποιο είναι το ενάντιο της ζωής; ο θάνατος. Εφόσον λοιπόν η ψυχή επιφέρει την ιδέα της ζωής, αποκλείεται ποτέ να δεχτεί εντός της την ενάντια ιδέα, την ιδέα του θανάτου, γιατί είναι αδύνατο να συνυπάρξουν εντός της οι δυο ενάντιες ιδέες, του θανάτου και της ζωής. Είναι, συνεπώς, αθάνατη. 2) ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ Ο χρόνος είναι μία από τις τρεις διαστάσεις που ορίζουν τον τρισδιάστατο ψευδαισθησιακό κόσμο (χώρο Μινκόφσκυ) των αισθήσεων, που δεν αντιστοιχεί ασφαλώς στο σύνολο της συμπαντικής δημιουργίας.  Η σύγχρονη φυσική μιλάει για 10 ή περισσότερες διαστάσεις που αντιστοιχούν σε πολλαπλά επίπεδα πραγματικότητας.  Η αθανασία δεν είναι μια διαρκής παρουσία στο χρόνο χωρίς τέλος, αλλά μάλλον είναι κάτι που βρίσκεται εκτός χρόνου. Η έννοια της γέννησης, της εμφάνισης δηλαδή μιας υλικής πραγματικότητας από το αισθητό τίποτα (υλοποίηση) , δεν είναι παρά μια καμπύλωση του χώρου προς τον χρόνο, πέραν κάποιου ορίου. Η επιστήμη σήμερα αντιλαμβάνεται την ύλη σαν μια περιοχή αυξημένης τιμής της πυκνότητας ενέργειας, που γύρω της σχηματίζεται κάποιο πεδίο βαρύτητας. Αν η καμπύλωση του χώρου προς την διάσταση χρόνος γίνει μικρότερη από μια ελάχιστη τιμή, τότε η ύλη στερούμενη της αισθητής καμπυλότητας ξαναπαίρνει τη μορφή του «καθαρού» χώρου, μιας ουσίας έξω από την δυνατότητα των αισθήσεων. Στην περίπτωση αυτή μιλάμε για «θάνατο» και εξαύλωση, δηλαδή εξαφάνιση της μορφής.  Η συνείδηση μειώνοντας την δόνησή της και εισερχόμενη στον χρονοχώρο ενδύεται περιστασιακά το υλικό ένδυμα και διαδραματίζει το ρόλο της . Μετά από κάποιο διάστημα (μικρότερο ή μεγαλύτερο αλλά πάντα σχετικά σύντομο) απεπενδύεται της υλικής μορφής και επιστρέφει σε κάποιο άλλο επίπεδο ύπαρξης, απ' όπου προήλθε.  Φυσικά όλα αυτά τα λογικά επιχειρήματα δεν μας συγκινούν όλους ιδιαίτερα γιατί έχουμε μάθει να είμαστε πραγματιστές και να αναζητάμε χειροπιαστές αποδείξεις.  Σ'αυτό το σημείο έρχονται αρωγοί της αναζήτησής μας οι 3) ΠΕΡΙΘΑΝΑΤΙΕΣ  ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ (Near Death Experiences).  Αυτό που γνωρίζουμε ως επιθανάτια εμπειρία (Near Death Experience) έχει καταγραφεί από τα πρώτα κιόλας γραπτά μνημεία της ιστορίας. Το Θιβετανικό Βιβλίο των Νεκρών, από τον 8ο π.χ. αιώνα, περιέχει μιαν εκτενή περιγραφή των διαφόρων σταδίων από τα οποία περνάει η ψυχή ύστερα από τον φυσικό θάνατο. Οι ομοιότητες των πρώτων σταδίων με εκείνα που περιέγραψε πρώτος ο ψυχίατρος Raymond Moody τo 1975 στο βιβλίο του «Η Ζωή μετά τη Ζωή», είναι εκπληκτικές. Το Αιγυπτιακό Βιβλίο των νεκρών αποτελεί λεπτομερή περιγραφή μιας επιθανάτιας εμπειρίας. Ξεκινάει με τη σκηνή της κρίσης, στη συνέχεια αποκαλύπτονται θεοί και ακούγονται φωνές. Συνεχίζει με ένα μεγάλο ταξίδι με βάρκα μέσα σε ένα σκοτεινό τούνελ και τελειώνει με την ένωση με ένα λαμπρό φως. Το τραγούδι των νεκρών των Αζτέκων μοιάζει επίσης με ποιητική παραλλαγή μιας επιθανάτιας εμπειρίας. Η Carol Zalisky, επιφανής θεολόγος στο Χάρβαρντ, έχει ανακαλύψει επιθανάτιες εμπειρίες σε ελληνικούς, ρωμαϊκούς και αιγυπτιακούς μύθους και θρύλους, όπως και της εγγύς ανατολής. Η διήγηση του νεκραναστηθέντος Ήρα, στην πολιτεία του Πλάτωνα (614β), η προσωπική εμπειρία του αποστόλου Παύλου, όπως περιγράφεται στην Β΄ προς Κορινθίους επιστολή (12: 1-4), ο πίνακας του Ιερώνυμου Μπος, του δέκατου πέμπτου αιώνα, που λέγεται «Η Άνοδος στον Έβδομο Ουρανό» και οι εμπειρίες του Εmanuel Swedenborg, είναι μερικά μόνο παραδείγματα που ταιριάζουν θαυμάσια με τις διηγήσεις σύγχρονων ανθρώπων που έζησαν επιθανάτιες εμπειρίες. Τα τυπικά χαρακτηριστικά αυτών των εμπειριών είναι, ως γνωστόν, τα εξής : Συνήθως ξεκινούν όταν οι άνθρωποι που τις βιώνουν ακούν γιατρούς να διαγνώσκουν τον θάνατό τους και στη συνέχεια νιώθουν γαλήνη, έλλειψη πόνου και αιωρούνται πάνω από το σώμα (X2) τους. Κατευθύνονται προς ένα τούνελ (x5) που διασχίζουν και φθάνουν σε ένα υπέρλαμπρο φως όπου συναντούν κάποια φωτεινά , ουράνια όντα ή και αποθανόντα αγαπημένα πρόσωπα. Αφού δουν μια ανασκόπηση της ζωής τους επιστρέφουν απρόθυμα στο σώμα τους. Μετά τον Moody πολλοί άλλοι επιστήμονες ερευνητές επιβεβαίωσαν αυτές τις παρατηρήσεις, ενώ η σχετική βιβλιογραφία είναι σήμερα τεράστια. Ενδεικτικά αναφέρω τους ψυχιάτρους Μπρούς Γκρέϊσον, Ιαν Στίβενσον και Ελίσαμπεθ Κούμπλερ Ρος, τον καρδιολόγο Μάϊκλ Σάμπομ, τον παιδίατρο Μelvin Morse, και τον καθηγητή της ψυχολογίας Keneth Ring. Μέχρι το 1980 μια έρευνα στις Η.Π.Α. έδειξε ότι περισσότεροι από 8 εκατομμύρια ενήλικες είχαν βιώσει επιθανάτιες εμπειρίες. Με τη βελτίωση των τεχνολογιών ανάνηψης αυτό το νούμερο τείνει να αυξηθεί σημαντικά. Οι σκεπτικιστές αναζήτησαν εναλλακτικές επιστημονικοφανείς ερμηνείες των επιθανάτιων εμπειριών, που δεν απαιτούσαν την προϋπόθεση της επιβίωσης της ψυχής μετά τον θάνατο. Έχουν προταθεί πολλές και ευφάνταστες. Ας δούμε τις σπουδαιότερες, καθώς και τον έλεγχο της επιχειρηματολογίας τους, όταν υπάρχει!.. Α) ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ Οι Noyes και Kletti προώθησαν την θεωρία της αποπροσωποποίησης, με σκοπό την ψυχική άμυνα του ατόμου απέναντι σε ένα υψηλό κίνδυνο για την επιβίωσή του. Σύμφωνα με τα ψυχιατρικά διαγνωστικά κριτήρια, η αποπροσωποιητική διαταραχή συνίσταται σε επίμονες ή υποτροπιάζουσες εμπειρίες, κατά τις οποίες το άτομο αισθάνεται ότι αποσπάται από τις ψυχικές του διαδικασίες ή το σώμα του, σαν να είναι εξωτερικός παρατηρητής τους. Κατά την διάρκεια της εμπειρίας ο έλεγχος της πραγματικότητας παραμένει άθικτος.. Είναι συχνή ως σύμπτωμα σε νευρολογικές, ψυχιατρικές και οργανικές παθήσεις. Στις περιθανάτιες εμπειρίες το άτομο βρίσκεται σε κώμα, ενώ το σύνολο των βιωμάτων είναι σταθερά πολύ διαφορετικό. Αποκλείεται να είναι ένας αμυντικός μηχανισμός γιατί υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου δεν υπάρχει υποκειμενική αντίληψη του θανατηφόρου γεγονότος, όπως σε ένα ξαφνικό σταμάτημα της καρδιάς. Η θεωρία του Ευσεβούς πόθου. Όπως παρατηρεί η Kubler Ross τα μικρά παιδιά θα πρέπει, σύμφωνα με τη θεωρία αυτή να φαντάζονταν συνήθως τους αγαπημένους τους γονείς. Αντίθετα, εκτός αν ένας ή και οι δύο είναι νεκροί, βλέπουν άλλους πεθαμένους συγγενείς, ακόμα και εκείνους που δεν γνώρισαν στη ζωή! Τα άτομα είναι αδύνατο να έχουν όλα τις ίδιες επιθυμίες σχετικά με τη μεταθανάτιο ζωή. Και όμως η Ε.Ε. ακολουθεί με συνέπεια το ίδιο πρότυπο και τα ίδια ακριβώς στάδια ανεξαρτήτως εθνικότητας, φύλου, ηλικίας, θρησκείας, μορφωτικού επιπέδου και προηγούμενων πεποιθήσεων... Άλλες προτεινόμενες ψυχολογικές ερμηνείες που εύκολα καταρρίπτονται είναι εκείνες των ονείρων (παρείσφρηση της ονειρικής κατάσταση REM στην πραγματικότητα του ατόμου, καθώς ξυπνάει), της επαναβίωσης ενδομήτριων βιωμάτων και της αυτοσκοπικής παραίσθησης. Β) ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ α) Αναισθητικά: Υπάρχουν μελέτες που επισημαίνουν ότι τα αναισθητικά εξουδετερώνουν τις Ε.Ε. ή τουλάχιστον τα άτομα δεν θυμούνται τέτοιες εμπειρίες. Πρέπει να αναφερθεί ότι σε αρκετά άτομα δεν χορηγήθηκε αναισθητικό και σε μερικές περιπτώσεις, μάλιστα, δεν τους παρασχέθηκε καμία απολύτως ιατρική βοήθεια. β) Εγκεφαλική ανοξία : Από πολλές έρευνες απεδείχθη ότι όσο το οξυγόνο στον εγκέφαλο ελαττώνεται παρατηρείται και ανάλογη προοδευτική σύγχυση των ατομικών και ψυχικών ικανοτήτων με βραδύτητα, ευερεθιστότητα και δυσκολία στη συγκέντρωση και τη μνήμη. Αυτές οι παρατηρήσεις έρχονται σε οξεία αντίθεση με τη διαύγεια της ψυχικής λειτουργίας και την επίγνωση που περιγράφεται από άτομα που είχαν Ε.Ε. Επί πλέον, η αλληλουχία των γεγονότων δεν απελευθερώνεται με την προοδευτική μείωση του οξυγόνου στον εγκέφαλο, μέχρις ότου προκαλείται κωματώδης κατάσταση. γ) Αυξημένο διοξείδιο του άνθρακα (υπερκαπνία): Έχουμε περιστατικά με Ε.Ε. σε άτομα που λόγω της ανάνηψης το επίπεδο του αρτηριακού CO2 ήταν κατώτερο του φυσιολογικού.. δ) Άλλοι φαρμακολογικοί παράγοντες αδυνατούν να εξηγήσουν την πυρηνική εμπειρία. Στην πραγματικότητα οι ενδείξεις υπαγορεύουν ότι η χρήση φαρμάκων τείνει να συνδεθεί αρνητικά με τις Ε.Ε. Γ) ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ Η ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ α) Μαζική απελευθέρωση ενδορφινών. Η μακράς διάρκειας δράση τους, παρόμοια με της μορφίνης, είναι μόνο αναλγητική και κατασταλτική. Στις Ε.Ε. παρατηρείται διαύγεια, ενώ ο πόνος επανέρχεται αμέσως μόλις τελειώσει η εμπειρία β) Επιληψία του κροταφικού λοβού : Υπάρχει μια μορφή επιληψίας του κροταφικού λοβού, η οποία παρουσιάζει ψυχικά συμπτώματα που δεν ταιριάζουν καθόλου με τις Ε.Ε. Η Έρευνα του Seattle την δεκαετία του '80 με επικεφαλής τον παιδίατρο Melvin Morse ανακάλυψε μια περιοχή γύρω από τη σχισμή του Sylvius στον δεξιό κροταφικό λοβό, η οποία όταν διεγερθεί ηλεκτρικά, προκαλεί εμπειρίες, παρόμοιες με τις Ε.Ε. Μερικοί ερευνητές προτείνουν την περιοχή αυτή ως την έδρα της ψυχής στον εγκέφαλο. Σύμφωνα με τον Morse ο άνθρωπος γεννιέται με μια έμφυτη γενετικά κωδικοποιημένη δυνατότητα για εξωσωματικές εμπειρίες. Όλες αυτές οι εναλλακτικές θεωρίες, που αναφέραμε πολύ συνοπτικά, δεν μπορούν να ερμηνεύσουν : 1) Την συνάντηση με πεθαμένους συγγενείς, για τους οποίους δεν γνώριζαν ότι πέθαναν. 2) Την λεπτομερή περιγραφή των συμβάντων κατά την διάρκεια του κώματος, τόσο μέσα στην αίθουσα ανάνηψης όσο και έξω από αυτήν, ακόμα και σε μεγάλη απόσταση. 3) Την ικανότητα οπτικής αντίληψης κατά την διάρκεια των Ε.Ε. σε εκ γενετής τυφλούς! 4) Το ταυτόσημο των περιγραφών και των σταδίων της εμπειρίας, ακόμη και σε μικρά παιδιά Η επιβίωση μετά τον θάνατο είναι στην πραγματικότητα η απλούστερη εξήγηση και μπορεί να ερμηνεύσει όλα αυτά τα φαινόμενα και τις εμπειρίες, χωρίς πρόσθετες, περίπλοκες θεωρίες που να ταιριάζουν σε κάθε χωριστή ομάδα φαινομένων. Μεταξύ των συνεπειών αυτής της εμπειρίας ήταν μια εντυπωσιακή μεταμόρφωση (πολλοί γίνονταν ιερείς ή προσέφεραν εθελοντική υπηρεσία σε ασθενείς στο τελικό στάδιο), μια αίσθηση ότι το άτομο δεν ήταν σε θέση να περιγράψει την ανείπωτη ομορφιά αυτής της επιθανάτιας εμπειρίας και μια δίψα για γνώση (πολλοί επέστρεψαν στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο). Ενισχύθηκε η πνευματική πλευρά της ζωής, ενώ συχνά ενεργοποιήθηκαν ή αφυπνίσθηκαν ορισμένες ψυχικές ικανότητες: π.χ. ορισμένα άτομα ανέπτυξαν την ικανότητα να θεραπεύουν ή απέκτησαν μια ενόραση για το παρελθόν ή το μέλλον. Σε άλλα ενισχύθηκε η τηλεπαθητική τους ικανότητα. Τέλος όλα ξεπέρασαν τον φόβο του θανάτου, απέρριψαν τις τυχόν προϋπάρχουσες αυτοκτονικές τάσεις και έβλεπαν τη ζωή ως ένα πεπερασμένο αλλά πολύτιμο δώρο, το οποίο έπρεπε να απολαμβάνουν και να προστατεύουν. Τα άτομα βγαίνουν, κατά κανόνα, απ'αυτή την εμπειρία με την πεποίθηση ότι τα πιό σημαντικά πράγματα στη ζωή είναι η αγάπη και η αυτογνωσία.  Οι δραματικές αλλαγές στην προσωπικότητα των ατόμων μετά μια Ε.Ε. συνοδεύεται, συχνά, από δυσκολία προσαρμογής στο οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον που τους αντιμετωπίζουν με δυσπιστία και προκατάληψη. Ο Moody, ως ψυχίατρος, έχει αφιερώσει τα τελευταία χρόνια της επαγγελματικής του καριέρας στην παροχή συμβουλών και υποστήριξης στα άτομα αυτά και στις οικογένειές τους. Η σωστή ενημέρωση, η κατανόηση της εμπειρίας και η συνάντηση με άλλα άτομα που είχαν Ε.Ε., συμβάλλουν στην ομαλή και δημιουργική επανένταξη. Ο Keneth Ring καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο απώτερος σκοπός των επιθανάτιων εμπειριών είναι να δώσουν μια γερή εξελικτική ώθηση σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, έτσι ώστε να φθάσουμε σε ένα ανώτερο συνειδησιακό επίπεδο. ΠΡΟΘΑΝΑΤΙΑ ΟΡΑΜΑΤΑ Ο  Karlis Osis και ο Erlendur Haraldson είναι δύο ψυχολόγοι που έχουν διενεργήσει την πιο εκτεταμένη έρευνα στο πεδίο των προθανάτιων οραμάτων και έχουν ανακαλύψει τόσο πολλά κοινά στοιχεία με τις επιθανάτιες εμπειρίες, που να θεωρούν ότι πρόκειται για το ίδιο φαινόμενο. Για παράδειγμα, ο ετοιμοθάνατος ασθενής που υποφέρει για πολλές μέρες, απαλλάσσεται ξαφνικά από τον πόνο και τη δυσφορία. Επίσης, τα προθανάτια οράματα περιλαμβάνουν συχνά οράματα άλλων κόσμων, καθώς και συζήτηση με νεκρά αγαπημένα πρόσωπα. Αυτά τα οράματα, που συγκέντρωσαν, συνέβαιναν συνήθως σε μη ναρκωμένους ασθενείς, που είχαν καθαρό νου λίγες ώρες προτού πεθάνουν. Ενώ οι παρενέργειες των επιθετικών θεραπειών κάνουν ανυπόφορο τον λίγο χρόνο που απομένει, στους ασθενείς σε τελικό στάδιο, μια προθανάτια εμπειρία αποτελεί ανακούφιση και εμψύχωση, τόσο για το άτομο που τη ζει, όσο και για όσους βρίσκονται γύρω του. Τα οράματα αυτά επηρεάζουν θετικά και βοηθούν τους συγγενείς να επανακτήσουν τον έλεγχο της ζωής τους και να βιώσουν το μοιραίο με γαλήνια αποδοχή. Αυτή η αίσθηση αγάπης και πνευματικότητας που δημιουργείται χαρίζει ,όχι σπάνια, μια ανέλπιστη παράταση ζωής. Για χιλιάδες χρόνια τα προθανάτια οράματα ήταν αποδεκτά ως αναπόσπαστο κομμάτι της διαδικασίας του θανάτου, προτού ο θάνατος περάσει στην απρόσωπη δικαιοδοσία του νοσοκομείου.. Σήμερα , δυστυχώς, στους ασθενείς που έχουν προθανάτια οράματα χορηγούνται κατασταλτικά για να τους απαλλάξουν δήθεν από τον φόβο. Τίποτα απ' όσα διδάχτηκαν οι γιατροί στην ιατρική σχολή δεν τους έχει προετοιμάσει να κάνουν κάτι διαφορετικό. Αρέσκονται να πιστεύουν ότι έχουν τον έλεγχο της κατάστασης. Όταν κάποιος ασθενής αρχίζει να ξεγλιστράει μέσα από τα χέρια τους, οι γιατροί μπορεί να νιώσουν αμήχανα, καθώς αντιμετωπίζουν τον θάνατο σαν ήττα. Το 90% των ανθρώπων που πεθαίνουν στα νοσοκομεία είναι βαριά ναρκωμένοι και βιώνουν μια ατελείωτη σειρά ανανήψεων και χορήγησης φαρμάκων, μέχρι που και ο πλέον επιθετικός γιατρός σηκώνει ψηλά τα χέρια και τότε η ψυχή αφήνεται να απελευθερωθεί.. Ο Geofffrey Gorer, αυθεντία στη θανατολογία , λέει ότι ο θάνατος έχει αντικαταστήσει το σεξ ως απαγορευμένο θέμα συζήτησης. Έρχεται κάποια στιγμή που ο γιατρός πρέπει να κλείσει την ιατρική του τσάντα, να βγάλει το στηθοσκόπιο από τα αυτιά και να ακούσει τον ασθενή του. Είναι βέβαιο ότι αντιμετωπίζοντας το μυστήριο του θανάτου, άμεσα, χωρίς τις παρωπίδες των επαγγελματικών του γνώσεων, έχει πολλά να ωφεληθεί. ΕΠΙΘΑΝΑΤΙΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΌΣ Τα επιθανάτια φαινόμενα δεν αφορούν όμως αποκλειστικά το θνήσκον άτομο, αλλά συχνά και κοντινά του πρόσωπα ειδικά αυτά που συνδέονται ψυχικά και πνευματικά μαζί του. Είναι γνωστή η διαίσθηση θανάτου κάποιου συγγενούς που μπορεί να βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση και λιγότερο γνωστός ο λεγόμενος «επιθανάτιος συντονισμός», που είναι ένα φαινόμενο κατά το οποίο ένα μέλος της οικογένειας ή ένα πολύ φιλικό πρόσωπο εγκαταλείπει προσωρινά το σώμα του, συνοδεύει τον άνθρωπο που πεθαίνει στο επόμενο επίπεδο, βλέπει όσα διαδραματίζονται, νιώθουν την γαλήνη και στη συνέχεια επιστρέφουν. Ο συντονισμός μπορεί να λάβει χώρα τόσο σε κατάσταση ύπνου όσο και σε εγρήγορση! Άλλες φορές δεν υπάρχει έξοδος από το σώμα, αλλά συμμετοχή στην ανασκόπηση ζωής και στα καθησυχαστικά οράματα του θνήσκοντα. Ο επιθανάτιος συντονισμός μπορεί να είναι συλλογικός, συμπεριλαμβάνοντας και επαγγελματίες του χώρου υγείας που συμπαρίστανται στους ασθενείς και να λαμβάνει χώρα μακριά από το σημείο θανάτου. Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, χάρις στις έρευνες ορισμένων τολμηρών επιστημόνων άρχισε να κλονίζεται, όπως είδαμε, ο υλιστικός επιστημονισμός, στο θέμα των επιθανάτιων εμπειριών. Υπάρχει όμως πολύς δρόμος ακόμα, μέχρις ότου οι ανακαλύψεις αυτές να γίνουν ευρέως αποδεκτές και ακόμα περισσότερος για να βρουν πρακτική εφαρμογή στο νοσηλευτικό σύστημα. Το ιατρικό κατεστημένο έχει κατορθώσει να θεωρούνται οι επιθανάτιες εμπειρίες ένα αλλόκοτο γεγονός και όχι ο κανόνας. Προσπαθεί να πείσει τους ασθενείς ότι βλέπουν εφιάλτες και όχι ότι ζουν βαθιές εμπειρίες που τους συνδέουν με ολόκληρη την ανθρωπότητα. Είναι καιρός να αλλάξουμε τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τους βαριά άρρωστους ασθενείς και τον θάνατο γενικότερα. Για παράδειγμα, οι μονάδες εντατικής θεραπείας θα έπρεπε να είναι πιο φιλόξενες για τους επισκέπτες. Επίσης είναι σημαντικό να μιλάμε συχνά και με θετικό τρόπο στους ασθενείς που έχουν πέσει σε κώμα ή στους ετοιμοθάνατους, καθώς γνωρίζουμε πλέον ότι μπορεί να έχουν πολύ μεγαλύτερη συναίσθηση των όσων συμβαίνουν γύρω τους. Πρέπει να κάνουμε τις πνευματικές ανάγκες των ασθενών σύνηθες κομμάτι των καθημερινών ιατρικών επισκέψεων, όπως ακριβώς η λεπτομερής περιγραφή των εξετάσεων αίματος και ούρων. Δεν έχει σημασία το να αποδεχτεί το ιατρικό κατεστημένο τις επιθανάτιες εμπειρίες ως απόδειξη της ύπαρξης μεταθανάτιας ζωής. Έχει σημασία όμως να μην απορρίπτονται ως φαντασιώσεις του νεκροκρέβατου ή να μην κατηγοριοποιούνται ως εφιάλτες. Οι εμπειρίες αυτές είναι πραγματικές για το άτομο που τις ζει, έχουν πραγματικές συνέπειες για τους ίδιους και τις οικογένειές τους και θα πρέπει να χρησιμοποιούνται ανάλογα ως θεραπευτικό μέσον. Η κατανόηση των Ε.Ε. μπορεί να αποτελέσει ένα μεγάλο βήμα για να κλείσουμε το χάσμα μεταξύ επιστήμης και πνευματικότητας. Μια τέτοια σύγκλιση δεν θα μας ξαναγυρίσει πίσω σε παρωχημένες δογματικές αντιλήψεις, αλλά θα δώσει την ώθηση για ανάπτυξη και ολοκλήρωση, τόσο σε ατομικό όσο και συλλογικό επίπεδο. Σχετικά πρόσφατα έγινε παγκοσμίως γνωστή μια περιθανάτια εμπειρία λόγω των ιδιοτήτων του ατόμου που την έζησε . Πρόκειται για τον  καθηγητή Νευροχειρουργικής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ Έμπεν Αλεξάντερ . Ο Αλεξάντερ υπήρξε  ένας από τους εγκυρότερους πρώην σκεπτικιστές για τη ζωή μετά τον θάνατο, μέχρι που έπεσε το 2008 σε κώμα από βαριά βακτηριακή μηνιγγίτιδα. Όταν ξύπνησε από το κώμα 7 ημερών μίλησε για την εμπειρία και στη συνέχεια την κατέγραψε στο βιβλίο του «Απόδειξη του Παραδείσου», ("Proof of Heaven"). Στα ελληνικά κυκλοφορεί με τον τίτλο : «Ο παράδεισος υπάρχει». Στη συνέχεια έγραψε και ένα δεύτερο σχετικό βιβλίο με τίτλο «Ο Χάρτης του Παραδείσου» (The Map of Heaven) How Science, Religion, and Ordinary People Are Proving the Afterlife   Σε μια πολύκροτη εκπομπή του ABC channel που έσπασε σε θεαματικότητα κάθε ρεκόρ, ο καθηγητής Νευροχειρουργικής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ Έμπεν Αλεξάντερ περιέγραψε το «ταξίδι» του στον Παράδεισο και επέμεινε ότι ήταν αληθινό . Μέσα από τις καταγραφές  ειδικών  εξετάσεις απέδειξε  ότι ο εγκέφαλος του δεν είχε καμία δυνατότητα ούτε να σκεφτεί (η βακτηριακή μηνιγγίτιδα είχε εξαφανίσει, από τον εγκέφαλό του, κάθε επίπεδο γλυκόζης!) , ούτε να ονειρευτεί, ούτε να θυμηθεί ή να σχηματίσει πλάνα και εικόνες, όπως αυτά που έφερε μαζί του γυρνώντας απ το κώμα! Τα επίπεδα της γλυκόζης που με μια βακτηριακή μηνιγγίτιδα πέφτουν από 100 στο 80 - 60, και με μια επιθετική μηνιγγιτίδα φτάνουν στο 20, σ'αυτόν είχαν φτάσει στο 1. Κανένας ασθενής δε θα θυμόταν τίποτα σ αυτά τα επίπεδα, ούτε ο εγκέφαλος θα ήταν ικανός να τα παράξει. Τα εγκεφαλογραφήματα έδειχναν απολύτως νεκρές τις περιοχές του εγκεφάλου που προσδίδουν συνείδηση, σκέψη, μνήμη και κατανόηση. Υποστηρίζει τώρα, ότι υπάρχουμε πέρα από το σώμα μας και γνωρίζουμε πέρα απ τον εγκέφαλο μας. Προτρέπει την σύγχρονη Επιστήμη να αλλάξει αντίληψη για την Αντίληψή μας, και περιγράφει τον παράδεισο... «Δεν είχα γλώσσα, ούτε καμιά από τις γήινες αναμνήσεις μου. Δεν είχα αίσθηση του σώματος μου καθόλου, αλλά βρέθηκα σε μια κατάφυτη κοιλάδα από μια άλλη διάσταση, αλλά υπερ-πραγματική. Από έναν κόσμο, rich ultra-real world, όπως λέει, μιας Ασύλληπτα Σοφής Σύλληψης». «Γνωρίζω ότι πολλοί θα το αποδώσουν σε παραίσθηση, αλλά εγώ επιστημονικά αποδεικνύω ότι δεν ήταν ούτε όνειρο ούτε παραίσθηση, ούτε μυθοπλασίες, και προσωπικά γνωρίζω ότι Έχει συμβεί, αλλά Έξω από το Μυαλό μου». Εξίσου ενδιαφέρον ήταν ότι στο ταξίδι του συνάντησε την βιολογική του αδελφή, - που ποτέ όσο ζούσε πριν το νοσοκομείο δεν γνώριζε την ύπαρξή της, γιατί ήταν υιοθετημένος! 4) ΕΞΩΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ Στην αρχαιότητα : Θρυλικός για τα ταξίδια που έκανε εκτός σώματος ήταν στην αρχαιότητα ο Ερμότιμος από τις Κλαζομενές της Μικράς Ασίας (6ος αιώνας π.Χ.). Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν πυθαγόρειος φιλόσοφος και θεωρείται δάσκαλος του Αναξαγόρα. Ο Πλούταρχος στο έργο του Περί του Σωκράτους δαιμονίου (592 D) αναφέρει μια ιστορία για τον Ερμότιμο, την οποία ο ίδιος δείχνει να πιστεύει. Σύμφωνα με αυτή, η ψυχή (αστρικό σώμα) του Ερμότιμου μπορούσε να φύγει από το σώμα κατά τη διάρκεια του ύπνου και να ταξιδέψει σε διάφορα μέρη του κόσμου. Όταν επέστρεφε, έχοντας συναντήσει και παρευρεθεί σε πολλά απ' αυτά που λέγονταν και γίνονταν μακριά, διηγιόταν λεπτομερώς το καθετί. https://en.wikipedia.org/wiki/Out-of-body_experience http://www.oberf.org/ http://www.spiritscienceandmetaphysics.com/out-of-body-experiences-proven-by-scientific-study/ http://www.near-death.com/tart.html Β) ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ Νεκρομαντεία Στην αρχαιότητα η επικοινωνία με το Θείο γινόταν στο περίφημο μαντείο των Δελφών ενώ η επικοινωνία με τις ψυχές των νεκρών γινόταν στα Νεκρομαντεία  Η λέξη Νεκρομαντείο προέρχεται από την αρχαία ελληνική Νεκυομαντείο η οποία αποτελείται από τις: νέκυς (=νεκρός) και μαντεία δηλώνοντας τη μαντεία από τους νεκρούς. Η ύπαρξή τους στηρίζεται στην πίστη ότι η ψυχή κατά την απελευθέρωσή της από το σώμα, αποκτούσε μαντικές ικανότητες. Στα νεκρομαντεία προσέρχονταν οι πιστοί για να συμβουλευτούν τις ψυχές των νεκρών μέσω της μαντικής (νεκρομάντεις) με σκοπό τη γνώση του μέλλοντος ή την αποκάλυψη κρυμμένων αντικειμένων (παραπλήσια μορφή: πνευματισμός). Το πιο διάσημο νεκρομαντείο της αρχαιότητας ήταν το Νεκρομαντείο του Αχέροντα (χωριό Μεσοπόταμος Ν.Πρεβέζης) . Στην Οδύσσεια του Ομήρου, ο Οδυσσέας κατεβαίνει στον Κάτω Κόσμο μέσω του νεκρομαντείου για να συναντήσει τον τυφλό μάντη Τειρεσία προκειμένου να ζητήσει τη βοήθειά του για να επιστρέψει στην πατρίδα του την Ιθάκη. Ο Ηρόδοτος γράφει για τον Περίανδρο, τον τύραννο της Κορίνθου. Σύμφωνα με την ιστορία, ο Περίανδρος ήθελε να επικοινωνήσει με τη νεκρή γυναίκα του την Μέλισσα για να του αποκαλύψει που είχε κρύψει ένα χρηματικό ποσό. Όταν οι απεσταλμένοι του Περίανδρου στον Άδη της ζητούν να τους αποκαλύψει το μέρος που έκρυψε τα χρήματα, εκείνη αρνείται επειδή ήταν γυμνή και κρύωνε αφού ο Περίανδρος δεν είχε φροντίσει στην κηδεία της να κάψει καλά τα ρούχα που θα την συνόδευαν στον Κάτω Κόσμο. Τότε ο Περίανδρος διέταξε όλες τις Κορίνθιες να βγάλουν τα ρούχα τους. Στη συνέχεια τα έκαψε σαν προσφορά στη γυναίκα του η οποία με τη σειρά της αποκάλυψε το σημείο με τα κρυμμένα χρήματα. Η επικοινωνία με τον Κάτω Κόσμο δεν ήταν προνόμιο μόνο των ισχυρών, αφού ακόμα και οι απλοί πολίτες μπορούσαν να επισκεφτούν τα νεκρομαντεία για να μάθουν τα μελλούμενα. Νεκρομαντεία βρίσκουμε σε όλους σχεδόν τους πολιτισμούς.  Ένα μεγάλο κομμάτι του πρώιμου Σαμανισμού, όπως και του Αρχαίου Δρυιδισμού, ήταν (και ακόμα είναι) η επικοινωνία με τα πνεύματα αρχαίων προγόνων. Πνευματισμός Πνευματισμός (αγγλ.: spiritualism, spiritism), με την ευρεία έννοια, ονομάζεται το σύνολο των πρακτικών και των μέσων που χρησιμοποιούνται με σκοπό την επικοινωνία με το «πνευματικό βασίλειο» ή με τις ψυχές των νεκρών. Προϋποθέτει ότι ένα πνευματικό μέρος του ανθρώπου επιζεί μετά τον θάνατο του υλικού σώματος και μπορεί να επικοινωνεί με τους ζωντανούς. Οποιοσδήποτε μπορεί να λάβει μηνύματα από πνεύματα, μα πληρέστερη επικοινωνία μπορεί να γίνει μόνο μέσω «μέντιουμ» (αγωγού ή διάμεσου) , που μπορούν να παρέχουν και πληροφορίες σχετικά με τη μεταθανάτια ζωή. Ο πνευματισμός αναπτύχθηκε και έφτασε στο ζενίθ του από το 1840 μέχρι και το 1920, κυρίως σε αγγλόφωνες χώρες. Oι αδερφές Φοξ έπαιξαν ένα σημαντικό ρόλο στην εξάπλωση του πνευματισμού στις αγγλοσαξωνικές χώρες. Οι  Kate Fox (1837 - 1892), Leah Fox (1814 - 1890) e Margaret (Maggie) Fox (1833 - 1893). Το 1848 η Κάτε Φοξ από το Χάιντζβιλ (N.Y.)  , σε ηλικία 12 ετών, ισχυρίσθηκε πως είχε επικοινωνία με το πνεύμα ενός δολοφονημένου μέσω της τυπτολογίας, δηλαδή ενός αλφαβήτου που η ίδια είχε εφεύρει κι έτσι έγινε το πρώτο μέντιουμ της νεώτερης εποχής. Τα οστά του δολοφονημένου βρέθηκαν , με βάση την δική του περιγραφή του μέρους. Οι αδερφές Φοξ πραγματοποίησαν πνευματιστικές συνεδρίες σε πολλές πόλεις που τις προσκάλεσαν. Στη συνέχεια η τυπτολογία μεταφέρθηκε στα περίφημα τραπεζάκια (τις ροτόντες , όπως τις έλεγαν στα Επτάνησα) και μπήκε στα κοσμικά σαλόνια. Το 1897, λεγόταν πως είχε πάνω από δεκαπέντε εκατομμύρια υποστηρικτές στις Η.Π.Α και την Ευρώπη, περισσότερο από τις μεσαίες και ανώτερες κοινωνικές τάξεις. Ευρεία διάδοση του Πνευματισμού στις «μάζες» του δυτικού κόσμου επιτεύχθηκε με τη εξάπλωση των πινάκων «Ουΐγια» ("Ouija boards") μέσσ των οποίων ο χρήστης επιτυγχάνει την απάντηση των «πνευμάτων» πάνω σε ειδικό αλφαβητικό πίνακα απαντήσεων (μορφή της «αλφαβητικής τυπτολογίας»). Με την κίνηση κάποιου δείκτη (ποτηράκι ή νόμισμα ).  Ως άτυπη  κίνηση (spiritualism) άνθισε για μισό αιώνα χωρίς κείμενα ή κάποια επίσημη οργάνωση, μόνο μέσω των υπνωτιστών, μέσω συναντήσεων και ιεραποστολικής δράσης μορφωμένων μέντιουμ. Μεγάλο μέρος των εξεχόντων πνευματιστών ήταν γυναίκες. Οι περισσότεροι οπαδοί υποστήριξαν προοδευτικά κοινωνικά αιτήματα της περιόδου, όπως την απαγόρευση της δουλείας και την παροχή εκλογικού δικαιώματος στις γυναίκες και αντιστάθηκαν στον υλισμό . Με την αυστηρότερη έννοια, ο πνευματισμός (αγγλ.: spiritism) είναι ένα θρησκευτικο-φιλοσοφικό  κίνημα το οποίο εμφανίζεται τον 19ο αιώνα και συστηματοποιείται από τον Γάλλο εκπαιδευτικό Αλλάν Καρντέκ (Allan Kardec) Hippolyte Lιon Denizard Rivail) σε πέντε τόμους : Το βιβλίο των πνευμάτων, Το βιβλίο των μέντιουμ, Το Ευαγγέλιο σύμφωνα με τα πνεύματα, Ουρανός και Κόλαση και Γένεση. Συνεχιστές του έργου του υπήρξαν οι Leon Denis, Sir Arthur Conan Doyle, Ernesto Bozzano, Chico Xavier, Divaldo Pereira Franco, Raul Teixeira και πολλοί άλλοι. Ο πνευματισμός έχει δεκάδες εκατομμύρια οπαδούς σε πολλές χώρες του κόσμου συμπεριλαμβανομένων της Ιταλίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας,  της Αγγλίας, των Ηνωμένων Πολιτειών , της Αργεντινής, της Ιαπωνίας, της Πορτογαλίας και κυρίως της Βραζιλίας, όπου έχει τη μεγαλύτερη εξάπλωση από κάθε άλλη χώρα. Δυό λόγια για το Cerchio Firenze 77  7+7 (Κύκλος της Φλωρεντίας 77 ) που γνωρίζω καλύτερα. Το διάμεσο υπήρξε ο Ρομπέρτο Σέττι, που εμφάνισε τις ιδιότητές του σε πολύ νεαρή ηλικία 16-17 χρονών . Η οικογένειά του είχε χάσει ένα παιδί 25 χρονών και η μητέρα του ζητούσε παρηγοριά μέσω του πνευματισμού. Σε μια οικογενειακή συνεδρία με την παρουσία του Ρομπέρτο το τραπεζάκι σηκώθηκε ψηλά και άρχισε να χτυπάει. Εν απουσία του δεν μπόρεσαν να επαναλάβουν τα ίδια αποτελέσματα. Στη συνέχεια ο Ρομπέρτο εμφάνισε αυτόματη γραφή μέσω της οποίας επικοινώνησαν με τον αδερφό του. Αργότερα άρχισε να μπαίνει σε τρανς (1947) και  διάφορες οντότητες άρχισαν να εναλλάσσονται, μεταδίδοντας πνευματικές διδασκαλίες υψηλού επιπέδου. Ο Ρομπέρτο παρουσίαζε μια μεγάλη γκάμα φαινομένων που περιλάμβαναν την ανύψωση, τη μεταφορά, την υλοποίηση κλπ. Παρότι ήταν μια σχετικά φτωχή οικογένεια και ο ίδιος εργαζόταν ως υπάλληλος δεν δέχτηκε ποτέ να εκμεταλλευτεί οικονομικά το χάρισμά του σε όλη του τη ζωή (37 χρόνια διάμεσο). Τα πρώτα χρόνια οι συνεδρίες γινόντουσαν  μέσα σε αυστηρά οικογενειακό κύκλο αλλά σιγά σιγά άρχισαν να φιλοξενούν και φίλους αλλά και ερευνητές.  Στην αρχή κρατούσαν σημειώσεις αλλά αργότερα άρχισαν να ηχογραφούν τα μηνύματα (1952) που αποτέλεσαν το υλικό για μια σειρά βιβλίων , μερικά από τα οποία συνοδεύονται από ηχητικές κασέτες . Ο ίδιος ο Ρομπέρτο διάβαζε με μεγάλη περιέργεια τα μηνύματα που ελάμβαναν μέσα από αυτόν. Πολλοί επιστήμονες l (όπως ο φυσικός από τη Γένοβα dr. Alfredo Ferraro), κατά καιρούς παρακολούθησαν εξονυχιστικά τις συνεδρίες και δεν παρατήρησαν ποτέ το παραμικρό δείγμα  εξαπάτησης, ενώ αποτελεί έκπληξη η δομική σύσταση των αντικειμένων που υλοποιήθηκαν (περισσότερα από 100 αντικείμενα ανάμεσα στα 1980 και 1983) .  Προσωπικά έχω γνωρίσει πολύ σοβαρούς ανθρώπους που συμμετείχαν στις συνεδρίες αυτές και είχα την τύχη να παρακολουθήσω μια ζωντανή μετάδοση επικοινωνίας, μέσω της κρατικής ιταλικής ραδιοφωνίας στην εκπομπή του δημοσιογράφου Pietro Cimati, La telefonata della notte (Το Νυχτερινό Τηλεφώνημα). Cerchio Esseno Scole experiment Ο πνευματισμός στη νεώτερη Ελλάδα Τα μέσα του 19ου αιώνα εμφανίζεται μία παγκόσμια αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για τον πνευματισμό και τα πνευματιστικά φαινόμενα. Στη νεώτερη Ελλάδα, οι πρώτες πληροφορίες για την ύπαρξη μίας πειραματικής πνευματιστικής ομάδος υπάρχουν στα «Απομνημονεύματα» του Φαναριώτη ποιητή , πεζογράφου , διλομάτη και καθηγητού της Αρχαιολογίας Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή, χρονολογούμενες από το 1853. Την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα ο Αλέξανδρος Ραγκαβής μύησε στον πνευματισμό τον Γεώργιο Σουρή και διανοούμενους της εποχής, οι όποιοι συγκεντρώνοντο τακτικά στο περίφημο σαλόνι του Σουρή όπου ελάμβαναν χώρα πνευματιστικές συνεδρίες (σεάνς). Πνευματιστική κίνηση παρατηρήθηκε και σε ορισμένες επαρχιακές πόλεις. Στην Κέρκυρα τουλάχιστον από το 1870 εγίνοντο πειραματισμοί από ομάδα μελετητών. Έχει αναφερθεί από πηγές εναντιωνόμενες στον πνευματισμό πως διδασκαλίες, φιλοσοφικού και θεολογικού περιεχομένου, ελήφθησαν περί το έτος 1893 από πνευματιστική ομάδα στον Πύργο (Ηλείας), επί κεφαλής της οποίας ήταν ο εισαγγελεύς Πρωτοδικών Αθανάσιος Αθανασιάδης. Ως μέντιουμ εχρησιμοποιείτο μία κοπέλα 10-12 ετών, η οποία έγραφε τα κείμενα με μεγάλη ταχύτητα. Πνευματιστικές συνεδρίες έχουν αναφερθεί πως έλαβαν χώρα το 1924-5 στο Ηράκλειο, από ομάδα επικεφαλής της οποίας ήταν ο χημικός Ελευθέριος Πλάτων, με συμμετοχή ορισμένων εκπαιδευτικών και επιστημόνων. Ο λογοτέχνης Πολύβιος Δημητρακόπουλος, ο οποίος υπήρξε και μέντιουμ, εκτός από τα μυθιστορήματα, τραγωδίες, θεατρικά έργα κλπ., συνέγραψε και ένα ογκώδες έργο με τίτλο: «Το Μυστικόν της Ζωής» όπου εξετάζει και τη φυσιολογία του πνευματισμού. Το έργο αυτό δεν εκδόθηκε ολόκληρο, παρά μόνον περιληπτικά, σε μία σειρά 10 ομιλιών με τον τίτλο: «Ο Πνευματισμός. Ζωή και επίζησις» (1919). Το 1923 ιδρύθηκε από τον ιατρό Άγγελο Ευαγελίδη (Τανάγρα) η «Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών», η οποία εξέδιδε και το περιοδικό «Ψυχικαί Έρευναι» (1925-1942). Ο Τανάγρας, ενώ στην πράξη εργαζόταν σε καθαρά πνευματιστικές βάσεις, στη θεωρία δεν δεχόταν τον πνευματισμό, εξηγώντας όλα τα φαινόμενα βάσει της ψυχοφυσιολογίας. Συνεπώς ο Τανάγρας ουσιαστικά δεν ανήκει στον χώρο του πνευματισμού αλλά υπήρξε μελετητής των αναφερθέντων φυσικών του εκδηλώσεων, (παραψυχολόγος). Το 1937 ιδρύθηκε η «Ελληνική Εταιρία Μεταψυχικών Σπουδών», με πρωτοβουλία των: Ναυάρχου Κων. Μελά και Γ. Χριστοδουλάκη. Σκοπός της Εταιρίας ήταν η επιστημονική μελέτη των πνευματιστικών φαινομένων και η διαφώτιση του κοινού με σειρά διαλέξεων και δημοσιευμάτων. Ο δεύτερος των ιδρυτών Γεώργιος Χριστοδουλάκης δημοσίευσε μεταφράσεις 16 συνολικά έργων, με τον γενικό επίτιτλο «Μεταψυχική Βιβλιοθήκη». Ο Κων. Μελάς το 1946 ίδρυσε ένα άλλο σωματείο, με την ονομασία «Πνευματιστικός Σύνδεσμος Αθηνών». Ανέπτυξε μεγάλη δραστηριότητα για τη διάδοση του πνευματισμού στην Ελλάδα, με διαλέξεις και δημιουργία πολλών πειραματικών ομάδων, προς παρηγοριά των πενθούντων. Από το 1947 εξέδιδε και το περιοδικό «Ο Κόσμος της Ψυχής». Το 1956 πραγματοποιήθηκε η συγχώνευση των δύο ανωτέρω σωματείων, με την ονομασία «Μεταψυχική Εταιρία Αθηνών», πρόεδρος της οποίας εξελέγη ο καθηγητής Παν. Γιωτόπουλος. Η Εταιρία αυτή συνέχισε την έκδοση του περιοδικού «Ο Κόσμος της Ψυχής» μέχρι το 1980 και εξέδωσε αρκετά βιβλία με συναφές περιεχόμενο. Το 1972 ιδρύθηκε ο «Πνευματιστικός Όμιλος Αθηνών Το Θείον Φως», αποτελώντας την συνέχεια ενός στενού πνευματιστικού κύκλου που λειτουργούσε τουλάχιστον από το 1960 στο Χαλάνδρι. Μοναδικό μέντιουμ του Ομίλου υπήρξε ο Γεώργιος Πιζάνης, ο οποίος επί μία περίπου εικοσαετία μετέδωσε ένα πλήθος διδασκαλιών Ανωτάτων Ουρανίων Διδασκάλων. Ο Όμιλος έχει εκδώσει αρκετά βιβλία με πνευματιστικές διδασκαλίες. Επίσης εκδίδει από το 1970 ομώνυμο περιοδικό. Άλλα σωματεία είναι ο «Πνευματιστικός και Μεταψυχικός Σύνδεσμος Πατρών» (1946), ο «Σύνδεσμος των φίλων της Μεταψυχικής» (1953), η «Ένωσις Ερευνητών Μεταψυχικών Φαινομένων Ο Άγιος Νεκτάριος», η «Αδελφότης Πνευματιστών Καλλιθέας Η χριστιανική Αγάπη», ο «Όμιλος μεταψυχιστών Το Χριστιανικόν Φως» στη Μυτιλήνη (1958) και άλλα. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ITC : Instrumental Trans Comunication «Τεχνολογική Πνευματιστική Διασύνδεση», αντί του κατά λέξη Ενόργανη Διασύνδεσης . Χρήση της τεχνολογίας για την άμεση λήψη πληροφοριών από τον κόσμο των πνευμάτων με τη μορφή φωνής, εικόνας και κειμένου. Ενόργανη Διεπικοινωνία είναι το όνομα που έχει δοθεί από τον καθηγητή Ernst Senkowski, ένα Γερμανό φυσικό, στην τεχνική επικοινωνία  με πνεύματα, χρησιμοποιώντας όλα τα ηλεκτρονικά μέσα για να συλλάβει τις εικόνες των πνευμάτων (ITC), και να καταγράψει τις φωνές τους (EVP: Electronic Voice Phenomenon ). Το λεγόμενο φαινόμενο των «ηλεκτρονικών φωνών » (ή EVP), είναι επίσης  γνωστό με τις ονομασίες ψυχοφωνία  και  μεταφωνία  . Στα τέλη του 20ου αιώνα , ένα θαυμαστό γεγονός με βαθιές προεκτάσεις άρχισε να συντελείται στη Γη, καθώς άνθρωποι από διάφορες χώρες άρχισαν να λαμβάνουν πληροφορίες από εκλιπόντες, μέσω τηλεοράσεων, τηλεφωνικών συσκευών , ραδιοφώνων  και Η/Υ. Με την υποστήριξη πνευματικών οντοτήτων, συγκροτήθηκε μια διεθνής ομάδα επιστημόνων και ερευνητών, με σκοπό να βοηθήσει την ανάπτυξη της Τεχνολογικής Πνευματιστικής Διασύνδεσης, σε ένα πλαίσιο αγάπης και ηθικότητας. Στα Ελληνικά έχει μεταφραστεί το βιβλίο του Mark H.Macy «Επικοινωνία με την άλλη πλευρά» από τις εκδόσεις Μακρή. (Miracles in the Storm : Θαύματα στην καταιγίδα) του 2004. Ο συγγραφέας από το 1991 αποτελεί κεντρικό πρόσωπο για την ICT, καταγράφοντας τα αποτελέσματα και των πιο πρωτολείων επαφών , χρηματοδοτώντας και οργανώνοντας ερευνητικά σεμινάρια στις δύο πλευρές του Ατλαντικού και ιδρύοντας τον πρώτο σύγχρονο σταθμό ICT στις Η.Π.Α. Από το 2.000 ο συγγραφέας συγκεντρώνει έγχρωμες φωτογραφίες πνευμάτων και βελτιώνει τα ραδιοφωνικά σήματα, τα οποία παίρνουν πλέον τη μορφή δυνατού και καθαρού διαλόγου. Οι σκεπτικιστές ,που αρνούνται να παραδεχτούν οτιδήποτε μη υλικό , προσπαθούν να καθησυχάσουν την ανησυχία τους μπροστά στο φαινόμενο που κλονίζει συθέμελα τις πεποιθήσεις τους ,καταφεύγοντας σε νευρολογικές ή ψυχολογικές εξηγήσεις, όπως συμβαίνει εξάλλου και με τις περιθανάτιες εμπειρίες.  Έτσι μιλάνε για αποφένια . Το Το 1958, ο Klaus Conrad, Γερμανός νευροψυχίατρος,  επινόησε τον όρο  «αποφένια»  (Apophenia), για να περιγράψει την ικανότητα του ανθρώπου να συνδέει φαινομενικά ασύνδετες πληροφορίες συντάσσοντας ένα έλλογο μωσαϊκό νοήματος. Κάτι σαν παραίσθηση δηλαδή, προβολή των υποσυνείδητων προτιμήσεων και επιθυμιών ή φόβων μας . Έτσι στο φαινόμενο της ψυχοφωνίας , υποστηρίζουν , κάποιοι ασαφείς ήχοι μπορούν να εκληφθούν ως λέξεις ή φράσεις της γλώσσας μας . Πολλές φορές τα άτομα που καταγράφουν τους ήχους δεν μπορούν να καταλάβουν το νόημα γιατί δεν γνωρίζουν τη γλώσσα ! Ο νευρολόγος Peter Brugger του τμήματος Νευρολογίας της Πανεπιστημιακής Κλινικής της Ζυρίχης, υποθέτει ότι η αποφένια    πιθανότατα συνδέει την ψύχωση με την δημιουργικότητα...  Επικαλούνται επίσης την παρειδωλία . Παρειδωλία ονομάζεται το ψυχολογικό φαινόμενο κατά το οποίο ένα δυσδιάκριτο ή ασαφές εξωτερικό ερέθισμα εκλαμβάνεται εσφαλμένα ως ευκρινές και πλήρως αναγνωρίσιμο. Ως κλασικό παράδειγμα αναφέρεται η Δορυφορική φωτογραφία του τραπεζοειδούς βουνού στην Κυδωνία, περιοχή του Άρη που συνέλεξε  το μη επανδρωμένο  διαστημόπλοιο Viking της ΝΑΣΑ. Η εν λόγω φωτογραφία  ερμηνεύτηκε ως ένα γιγάντιο κατασκεύασμα ανθρώπινης μορφής, κάτι που θα ενίσχυε την υπόθεση ύπαρξης ενός προγενέστερου πολιτισμού στον πλανήτη. Η φωτογραφία αυτή έγινε αφορμή πληθώρας άρθρων σε περιοδικά μυστηρίου και συνομωσιολογίας. Όπως βλέπεται η ψευδαίσθηση του προσώπου οφείλεται στις σκιές από μια συγκεκριμένη γωνία φωτισμού του ήλιου .... Όπως θα δούμε, η καθαρότητα και το αδιαμφισβήτητο περιεχόμενο ενός μεγάλου πλήθους μηνυμάτων, καθιστούν αυτές τις εναλλακτικές υποθέσεις  τελείως αβάσιμες. Μέσω της ψυχοφωνίας έχουν επιτευχθεί συνομιλίες με πνεύματα τα οποία έδωσαν εξακριβωμένα στοιχεία ταυτοποίησης . Το ακαδημαϊκό κατεστημένο, όπως παλαιότερα η ιερά εξέταση απαξιεί να διερευνήσει το φαινόμενο και το χαρακτηρίζει «ψευδοεπιστήμη». Οι  επίσημες εκκλησίες , αντίστοιχα το ξορκίζουν, ως δαιμονικό ! Για όποιον θέλει να εμβαθύνει τα όρια  και τις ιδεολογικές προκαταλήψεις του επιστημονισμού μπορεί να διαβάσει τα τελευταία  βιβλία του  βιολόγου και ερευνητή Ρούπερτ Σελντρέικ. Εισηγητής της επαναστατικής θεωρίας των  μορφογενητικών και ορφικών πεδίων  ασκεί κριτική και αποκαλύπτει τον δογματισμό του επιστημονικού κατεστημένου , ανοίγοντας τους ορίζοντες στην ελεύθερη έρευνα. Το ξεκίνημα     Η πρώτη επιστημονική προσέγγιση αποδίδεται στον Τόμας Έντισον, τον εφευρέτη του φωνόγραφου, στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Μετά το θάνατο της μητέρας του, ήταν πεπεισμένος ότι μπορούσε να κατασκευάσει μια ηλεκτρονική συσκευή με την οποία θα μπορούσε να επικοινωνεί μαζί της. Πράγματι ξεκίνησε την κατασκευή με τη συνεργασία του βοηθού του Δρ Μίλερ Χάτσισον, όμως μέχρι το θάνατό του το 1931 δεν είχε κατορθώσει να την ολοκληρώσει. Στη συνέχεια , πολλοί είναι οι επιστήμονες και ερευνητές που ασχολήθηκαν με αυτό το ζήτημα, όπως οι πασίγνωστοι Τέσλα και Μαρκόνι, οι οποίοι ισχυρίζονταν ότι είχαν λάβει μυστηριώδη ηχητικά σήματα. Το 1936 ο αμερικανός Ατίλα Φον Ζάλαϊ, άρχισε να ασχολείται συστηματικά με την καταγραφή ήχων και την αναπαραγωγή τους μέσω φωνογράφου. Τα πειράματά του απέδωσαν καρπούς : κατεγραψε ήχους που έμοιαζαν με ανδρικές και γυναικείες φωνές, σφυρίγματα και κτύπους. Τα ηλεκτρονικά φωνητικά φαινόμενα (Electronic Voice Phenomena) , όπως ονομάστηκαν πέρασαν για λίγο στην αφάνεια, ώσπου το 1956 Σουηδός Φρίντριχ Γιούργκερσον, τραγουδιστής όπερας, ζωγράφος και παραγωγός ταινιών , τα επανέφερε στο προσκήνιο. Εκείνη την εποχή ηχογραφούσε τα πουλιά στην εξοχή, για να χρησιμοποιήσει το κελάιδισμά τους ως μουσική επένδυση σε κάποια από τις ταινίες του. Καθώς άκουγε τους μαγνητοφωνημένους ήχους, ξαφνικά ακούστηκε μια αντρική φωνή να λέει στα Νορβηγικά : « τραγούδια νυκτόβιων πτηνών». Το φαινόμενο επαναλήφθηκε πολλές φορές. Ενώ δεν ακουγόταν τίποτε κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης , διάφορε φωνές ακούγονταν όταν ξαναπαιζόταν η μαγνητοταινία. Και μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις , οι φωνές έδιναν οδηγίες στον Γιούργκερσον για να μπορέσει να καταγράψει ακόμα περισσότερες ! Ο Γιούγκερσον κατέγραψε τις εμπειρίες και  τα πειράματά του σε ένα βιβλίο με τον τίτλο «Φωνές από το Σύμπαν», το οποίο εκδόθηκε το 1964 και κυκλοφόρησε μαζί με ένα δίσκο που περιείχε ηχογραφήσεις τέτοιων φωνών.  Στη συνέχεια ακολούθησαν πειράματα αρκετών ερευνητών, αλλά τη μεγαλύτερη άνθησή της τη γνώρισε αυτή η έρευνα από τη δεκαετία του 1970 και μετά, σε μια εποχή που ο κόσμος ετοιμαζόταν για πνευματική αναγέννηση. Στη δεκαετία του 80, κάποιοι επιστήμονες και ερευνητές ισχυρίζονται ότι απολαμβάνουν μακροσκελείς διαλόγους με πνεύματα μέσω τηλεφώνου και ραδιοφώνου και άρχισαν να αναφέρονται ακόμη και σε εμφανίσεις εικόνων από το Επέκεινα σε τηλεοράσεις και Η/Υ. Στη διάρκεια όλων αυτών των ερευνών, γίνονταν κάποιες κοινές διαπιστώσεις : οι φωνές δεν ακούγονταν κατά τη διάρκεια τω ηχογραφήσεων , αλλά μόνο όταν ξαναπαιζόταν η μαγνητοταινία. Μιλούσαν διάφορες γλώσσες, ανάλογα με τον ακροατή. Κάποιες φορές τραγουδούσαν κιόλας. Άλλες φορές οι φωνές έμοιαζαν φυσικές και άλλες μηχανικές. Άλλες   φορές ακούγονταν μία ή δύο φωνές και άλλες πολλές μαζί. Το 1979 , ο George Meek ένας επιτυχημένος βιομήχανος και ευρεσιτέχνης, που είχε φέρει επανάσταση στην αγορά των κλιματιστικών και ο συνάδελφός του Bill O'Neil ανέπτυξαν  τη συσκευή Spiricom , ένα σύνολο 13 μονάδων παραγωγής ήχου που καλύπτουν το φάσμα της  ενήλικης αντρικής φωνής . O'Neil ήταν ψυχικά προικισμένος , και συνεργάστηκε με ένα φιλικό του πνεύματα στο σχεδιασμό μιας συσκευής σαν μεγάλο ραδιόφωνο, η οποία έδινε ένα μονότονο βόμβο. Το φιλικό του πνεύμα λεγόταν Dr George Jeffries Mueller (αεροναυπηγός, πρώην διευθυντής προγράμματος της ΝΑΣΑ 1963-1969) και είχαν περισσότερες από 20 ώρες καταγεγραμμένων διαλόγων μέσα από το  Spiricom που επινόησαν μαζί τη χρονική περίοδο μεταξύ 1979 και 1982. Στο διαδίκτυο μπορείτε να βρείτε μέρος από αυτούς τους διαλόγους τόσο σε κείμενο όσο και σε φωνητική καταγραφή.  Σε μερικούς από αυτούς τους διαλόγους τους, ο Ντοκ Μίλερ δίνει  στον Ο'Νιλ τεχνικές συμβουλές για να βελτιώσει τον εξοπλισμό του Spiricom. "Γουίλιαμ , πιστεύω ότι το πρόβλημα είναι ο κακός συνδυασμός σύνθετης αντίστασης στο τρίτο τρανζίστορ»...Και πιο πέρα  «Ναι πιστεύω ότι το πρόβλημα μπορεί να διορθωθεί αν το ποθετήσεις μια αντίσταση 150 Ω και μισού Βατ, παράλληλα με έναν 0,0047 μικροφαράντ κεραμικό πυκνωτή. Πιστεύω ότι με αυτόν τον τρόπο θα ξεπεράσουμε τη διαφορά αντίστασης».  Όταν O'Neil μιλούσε μπροστά της  μπορούσε να ακούσει τη φωνή του τυλιγμένη στο βουητό της μηχανής Spiricom . Εργάστηκε στο μηχάνημα για μήνες , και στη συνέχεια ένα πιο εκπληκτικό πράγμα συνέβη . Μια άλλη φωνή άρχισε να παρεμβαίνει στους ραδιοφωνικούς ήχους - μια φωνή που ανήκε σε κάποιον που ήταν παρών στην αίθουσα , αλλά αόρατος . Η  φωνή του πνεύματος . Οι φωνές κατατάσσονται σε τρεις κατηγορίες : Α) Κατηγορία Γ : ασθενείς, ψιθυριστές φωνές, που μόλις ακούγονται β) Κατηγορία Β :  Δυνατότερες και καθαρότερες φωνές που μπορούν να ακουστούν χωρίς τη χρήση ακουστικών. Γ) Κατηγορία Α : Φωνές που έχουν τα χαρακτηριστικά της Κατ.Β, συν το γεγονός ότι μπορούν να αντιγραφούν σε άλλες μαγνητοταινίες.   Μετά το θάνατο της αγαπημένης του συζύγου,της  Τζάνετ , ο Τζορτζ Μικ έλαβε από αυτή ένα μαιλ. , όπου του περιέγραφε την διαμονή της στον κόσμο των πνευμάτων. Της έλειπε και περίμενε την άφιξή του στα επόμενα χρόνια, αλλά του τόνιζε ότι δεν υπήρχε βιασύνη. Η ζωή ήταν πραγματικά πανέμορφη εκεί και είχε πολλά πράγματα να απασχολείται. Παρότι μόλις είχε φθάσει, ήδη είχε αναλάβει το ρόλο του καλού φύλακα αγγέλου για  θύματα πολέμου που έρχονταν γεμάτα τρόμο. Η δουλειά της Τζάνετ ήταν να τους ηρεμεί και να τους βοηθά να προσαρμοστούν στην καινούργια τους ζωή. Ο λόγος που άλλοι ερευνητές δεν μπόρεσαν να αντιγράψουν τα αποτελέσματα του Spiricom, είναι ότι όλοι τους εργάστηκαν έχοντας προσεγγίσει το θέμα αποκλειστικά τεχνικά ή υλιστικά. Είχαν δηλαδή αγνοήσει την πνευματική όψη. Μερικοί άνθρωποι , εμπνευσμένοι από την επανάσταση του Spiricom, είχαν προσεγγίσει πνευματικά το έργο και κάποιοι είχαν ήδη αρχίσει να λαμβάνουν αποτελέσματα που ξεπερνούσαν αυτά του Spiricom, όπως η Μάγκι Χαρς Φίσμπαχ, μια δασκάλα και ο σύζυγός της Ζιλ από το Λουξεμβούργο βρίσκονταν για πολλά χρόνια σε επικοινωνία με μια ομάδα αιθερικών συνεργατών , που αυτοαποκαλούνται «Χρονικό Κανάλι» . Μιλούσαν με τη Μάγκι μέσω τηλεφώνου και ραδιοφώνου.. Είχαν λάβει καθαρές και δυνατές φωνές πνευμάτων μέσω ραδιοφώνου το 1985, το πρώτο τηλεφώνημα το 1986, τις πρώτες τηλεοπτικές κινούμενες εικόνες από τα αστρικά πεδία το 1986 και οι επαφές τους μέσω Η/Υ το 1988. Στις 16 Απριλίου 1993, στις 8.45 έλαβαν το πρώτο Φαξ. Το μήνυμα άρχιζε με τις φράσεις : 'Αυτή είναι η πρώτη προσπάθειά μας  να επικοινωνήσουμε μέσω Φαξ». Μετά ακλουθούσαν προσωπικά μηνύματα ... Δεχόντουσαν συχνά τηλεφωνήματα από τον ερευνητή Κωνσταντιν Ροντίβ, ο οποίος είχε πεθάνει το 1974.Ο Ροντίβ υπήρξε μια από τις εξέχουσες προσωπικότητες στο χώρο της πνευματιστικής επικοινωνίας. Ήταν Λετονός ψυχολόγος (μαθητής του Γιούνγκ) και φιλόσοφος, ο οποίος αφιέρωσε τη ζωή του στην έρευνα των ηλεκτρονικών φωνητικών φαινομένων και είχε καταγράψει περισσότερες από 100.00 φράσεις που προέρχονται από άγνωστες ηχητικές πηγές. Δημοσίευσε το 1968 (μεταφράστηκε στα αγγλικά το 71)  το πρώτο του βιλίο, Breakthrough: An Amazing Experiment in Electronic Communication with the Dead . « Διείσδυση : Ένα φανταστικό πείραμα στην ηλεκτρονική επικοινωνία με τους νεκρούς», το οποίο συνοδευόταν και από ένα δίσκο με καταγραφές φωνών..  Ο Ροντίβ είχε επιλέξει να εργάζεται προς αυτή την κατεύθυνση και από την άλλη πλευρά του παραπετάσματος, μετά το θάνατό του. Σε ένα μήνυμά του έλεγε μεταξύ άλλων : « Η ανθρωπότητα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο. Η ΤΠΔ είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να αφυπνίσουμε την ανθρώπινη συνείδηση από το λήθαργό της. Αλλά για να αναπτυχθεί κι άλλο η ΤΔΠ στη Γη, θα πρέπει να επιδείξει αποτελέσματα από πολλές, ενωμένες προσωπικότητες που θα εκπροσωπούν πολλές χώρες. Δε θα πρέπει να επικεντρωθεί γύρω από μια χώρα και σε καμία περίπτωση γύρω από ένα άτομο».  Για να αποδείξουν την αυθεντικότητα των τηλεφωνικών επικοινωνιών εγκατέστησαν μια καινούργια συσκευή και ζήτησαν από τον οργανισμό τηλεπικοινωνιών του Λουξεμβούργου να τους καταγράφει τις εισερχόμενες κλίσεις. Μέσα στο διάστημα που είχαν υπερφυσικά τηλεφωνήματα ο οργανισμός δεν κατέγραψε καμία κλίση ! Τηλεφωνήματα από την άλλη πλευρά  Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων τα τηλεφωνήματα  προέρχονται από για ανθρώπους που είχαν στο παρελθόν στενή συναισθηματική σχέση. Σύζυγοι, γονείς και παιδιά, αδέλφια και πιο σπάνια φίλοι ή άλλοι συγγενείς. Οι περισσότερες επαφές είναι εκ προθέσεως τηλεφωνήματα που προκλήθηκαν από τους ίδιους τους απενσαρκωμένους για να μεταφέρουν κάποιο μήνυμα σχετικά με κάποιον επερχόμενο κίνδυνο ή να δώσουν χρήσιμες πληροφορίες που οι ζωντανοί χρειάζονται προκειμένου να αντεπεξέλθουν σε μια δύσκολη κατάσταση. Για παράδειγμα, ο πατέρας της ηθοποιού Ida Lupino  ((4 February 1918[] - 3 August 1995) was an English-American film actress and director, and a pioneer among women filmmakers )  ο οποίος είχε πεθάνει στο Λονδίνο κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ''τηλεφώνησε'' στην κόρη του έξι μήνες μετά τον θάνατό του και της έδωσε πληροφορίες σχετικά με την τοποθεσία που βρίσκονταν κάποια σημαντικά έγγραφα που είχαν να κάνουν με την περιουσία του. Να σημειώσουμε ότι μέχρι τότε δεν είχε βρεθεί η διαθήκη του ή κάποιο έγγραφο σχετικά με τους αποδέκτες των περιουσιακών του στοιχείων. Μερικά τηλεφωνήματα δεν έχουν κάποιο συγκεκριμένο σκοπό, πέρα από την ανάγκη του αποθανόντος να επικοινωνήσει με τους δικούς του ανθρώπους. Αυτά συνήθως συμβαίνουν σε συγκινησιακά φορτισμένες ημέρες όπως κάποια επέτειος, η ημέρα της Μητέρας ή του Πατέρα, γενέθλια, ονομαστική εορτή κλπ. Σε ένα τέτοιο ''τηλεφώνημα επετείου'' συνήθως οι νεκροί δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να επαναλαμβάνουν μια φράση ξανά και ξανά, όπως "Γεια σου Μαμά, εσύ είσαι" ; Τα άτομα που έχουν λάβει τηλεφωνήματα από τους νεκρούς, αναφέρουν ότι η φωνή τους είναι ακριβώς η ίδια με τη φωνή που είχαν και όταν ζούσαν. Το κουδούνισμα του τηλεφώνου όταν χτυπάει είναι συνήθως κανονικό αν και σε μερικές περιπτώσεις ακούγεται λίγο περίεργα. Σε πολλές περιπτώσεις η ποιότητα της σύνδεσης είναι κακή, με αρκετούς θορύβους στη γραμμή. Συνήθως η φωνή του αποθανόντος ακούγεται πολύ χαμηλή και ξεθωριασμένη και όσο περισσότερο κρατάει η ... "συνομιλία" , τόσο πιο ασθενική και παραμορφωμένη ακούγεται. Μερικές φορές η φωνή σιγά-σιγά σβήνει μέχρι να σιγήσει εντελώς ενώ η γραμμή παραμένει ανοικτή. Άλλες φορές η κλήση τερματίζεται από τον νεκρό και ο καλούμενος ακούει το κλείσιμο του ακουστικού ενώ άλλες φορές η γραμμή απλά νεκρώνει. Εάν ο καλούμενος συνειδητοποιήσει ότι αυτός που τον κάλεσε είναι κάποιος που έχει πεθάνει, σίγουρα σοκάρεται και αμέσως κλείνει το τηλέφωνο, ενώ όταν δεν το γνωρίζει η "συζήτηση" μπορεί να διαρκέσει ακόμη και μισή ώρα. Τηλεφωνήματα μπορούν να γίνουν αντίστροφα και από τους ζωντανούς προς τους νεκρούς. Σε μια τέτοια περίπτωση, μια γυναίκα ονειρεύτηκε μια φίλη της που είχε να τη δει αρκετά χρόνια. Στο άσχημο αυτό όνειρο, έβλεπε τη φίλη της να γλιστράει μέσα σε μια πισίνα αίματος. Όταν ξύπνησε σκέφτηκε πως το όνειρο είναι ένας κακός οιωνός και τηλεφώνησε στην φίλη της να δει αν είναι καλά. Ανακουφίστηκε όταν στην άλλη άκρη της γραμμής άκουσε τη φωνή της φίλης να της λέει ότι απλά είχε μπει για λίγο καιρό στο νοσοκομείο, πήρε εξιτήριο και θα ξαναέμπαινε σε λίγες ημέρες. Όταν η γυναίκα εξέφρασε την επιθυμία της να την επισκεφτεί πριν εισαχθεί ξανά στο νοσοκομείο, αυτή αρνήθηκε ευγενικά και είπε ότι θα της τηλεφωνούσε αργότερα. Το τηλεφώνημα αυτό δεν έγινε ποτέ, και μετά από λίγες ώρες η γυναίκα την ξαναπήρε τηλέφωνο όπου το σήκωσε κάποιος συγγενής και της είπε πως η φίλη της είναι πεθαμένη εδώ και έξι μήνες! Να αναφέρουμε πως πολλά από τα τηλεφωνήματα συμβαίνουν μέσα σε 24 ώρες από τον θάνατο του ανθρώπου. Τα συντομότερα σε διάρκεια τηλεφωνήματα προέρχονται από αυτούς που είναι νεκροί τις τελευταίες επτά ημέρες, ενώ περισσότερο διαρκούν όσα γίνονται από αυτούς που είναι νεκροί για μερικούς μήνες. Αρκετές θεωρίες υπάρχουν σχετικά με την προέλευση των τηλεφωνημάτων από το υπερπέραν: α) Πράγματι οι κλήσεις γίνονται από τους νεκρούς οι οποίοι κατά κάποιον ανεξήγητο τρόπο "χειραγωγούν" τους τηλεφωνικούς μηχανισμούς και κυκλώματα. β) Πρόκειται για "πειράγματα" από ταραχοποιά πνεύματα - γνωστά και ως Poltergeist - τα οποία αρέσκονται στο να παίζουν ... παιγνιδάκια με τους ανθρώπους ! γ) Είναι φαινόμενο ψυχοκινητικών ενεργειών που υποσυνείδητα δημιουργούνται από το ίδιο το άτομο που δέχεται το τηλεφώνημα και το οποίο έχοντας κάποια στιγμή την έντονη επιθυμία να μπορούσε να μιλήσει με κάποιον νεκρό συγγενή του, δημιουργεί ένα είδος παραληρηματικής εμπειρίας. Για να γυρίσουμε στο ζεύγος Φίσμπαχ Το ζευγάρι χρησιμοποιούσε μια παλιά χαλασμένη τηλεόραση χωρίς κεραία. Όταν την άνοιγαν εμφανιζόντουσαν τα γνωστά «χιόνια». Μερικές στιγμές αργότερα, μια ακολουθία εικόνων, διάρκειας μερικών δευτερολέπτων περνούσε από την οθόνη : βουνά, ένα δάσος, ένα κτήριο και το πιο εντυπωσιακό , ένα ζευγάρι που περπατούσε μέσα σε μια λίμνη ή θάλασσα, με το νερό να τους φτάνει μέχρι τους γοφούς. Στην αρχή κρατούσαν ο ένας το χέρι του άλλου. Στη συνέχεια άνοιξαν τα χέρια τους και μετά τα ένωσαν ξανά. Μια λεπτή φωνή διαπέρασε τα παράσιτα της τηλεόρασης και ανακοίνωσε τη λήξη του πειράματος.  Οι επικοινωνίες γινόντουσαν με τη βοήθεια φωτεινών οντοτήτων. Υπάρχουν πολλοί ερευνητές σε ολόκληρο τον κόσμο που έχουν μελετήσει το θαυμαστό φαινόμενο της ΤΠΔ, σε μια προσπάθεια να το κατανοήσουν. Ο άνθρωπος που θεωρείται από τους περισσότερους ως η πρωτοπόρα αυθεντία στο θέμα , ήταν ένας Γερμανός φυσικός και καθηγητής του Πανεπιστημίου, ο Ερνστ Σενκόβσκι. (Ernst Senkowski) Ανέπτυξε τη θεωρία ότι η ΤΠΔ ήταν ένα μίγμα δυνάμεων, όπως ο ηλεκτρισμός, οι νευρικές ωθήσεις, τα συναισθήματα και οι συμπεριφορές. Ίδρυσε μια ερευνητική ομάδα, την οποία ονόμασε Ένωση Βιοφυσικής, μέσω της οποίας σκόπευε να μελετήσει τη ΤΔΠ. Είχε παρακολουθήσει τα πειράματα των Φίσμπαχ στο Λουξεμβούργο και είχε μελετήσει το Spiricom του Τζωρτζ Μικ στις ΗΠΑ. Είχε επίσης ακούσει τις δυνατές και καθαρές φωνές που εκπέμπονταν από το ραδιόφωνο του γερμανού ερευνητή Χανς Όττο Κένιχ και του Ιταλού Μαρτσέλο Μπάτσι.  Ακόμα είχε δει τις εικόνες που ξεχώρισαν ανάμεσα στα «χιόνια» στην οθόνη της τηλεόρασης του Κάλους Σράιμπερ. Hans Otto Koenig       To 1974, ο Hans Otto Kφnig, ένας επαγγελματίας τεχνικός Ηλεκτροακουστικής που ζούσε  στη Mφnchengladbach, κατά τύχη άκουσε  μια συζήτηση που μεταδιδόταν  από ZDF (το δεύτερο γερμανικό τηλεοπτικό κανάλι), στην οποία ο Friedrich Jurgenson,  πρωτοπόρος της EVP, προσπαθούσε  μάταια να πείσει το γνωστό γερμανό παραψυχολόγο καθηγητή Hans Bender και άλλους σημαντικούς επιστήμονες και δημοσιογράφους για την πραγματικότητα των φωνών που είχε καταγράψει  σε μαγνητοταινίες του και απέδιδε σε πεθαμένους. Η συζήτηση αυτή ξύπνησε το ενδιαφέρον του  Kφnig, και αποφάσισε να ξεκινήσει τα δικά του πειράματα σε μια προσπάθεια να αποδείξει ότι οι ανώμαλες φωνές προέρχονται από το ασυνείδητο του πειραματιστή και όχι από πνεύματα. Αντ 'αυτού, κατάγραψε την τραγουδιστή φωνή της αείμνηστης μητέρας του που απευθύνθηκε στον ίδιο και στον πατέρα του με τα ονόματά τους και τον ρώτησε αν μπορούσε ή όχι να την ακούσει ! Κατά τις επόμενες εβδομάδες, ο Kφnig αναγκάστηκε να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι φωνές πράγματι προέρχονται από τους λεγόμενους  νεκρούς. Ξεκίνησε τον  πειραματισμό του με τις EVP, χρησιμοποιώντας ως υποστηρικτικό θόρυβο φόντου ένα ραδιοφωνικό σταθμό που εξέπεμπε  σε μια ξένη γλώσσα, και παρόλο που έλαβε σχεδόν αμέσως θετικά αποτελέσματα , αρχικά ήταν πολύ κακής ποιότητας, που αποτελούνταν  κυρίως από ψιθύρους και όχι από καθαρές φράσεις.Στη συνέχεια άλλαξε το θόρυβο του βάθους αντικαθιστώντας τις ξενόγλωσσες εκπομπές με  υπέρηχους  , δεδομένου ότι πρόκειται για έναν τομέα της ακουστικής , που γνώριζε καλά αφού είχε την επαγγελματική εμπειρία - εφευρίσκοντας συνεχώς νέες τροποποίηση στις ηλεκτρονικές συσκευές που ανέπτυξε  ειδικά για το σκοπό αυτό . Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά και η ποιότητα των φωνών βελτιώθηκε εξαιρετικά. Marcello Bacci Το 1970, για πρώτη φορά οι παραφυσικές φωνές ακούστηκαν απευθείας από ένα ηχείο ραδιοφώνου ! Οι φωνές λαμβάνονταν στο Γκροσέτο, μια μικρή πόλη έξω από τη Ρώμη,  από τον Marcello Bacci , και καταγράφησαν για μια περίοδο 15 χρόνων. Ο  Bacci και η ομάδα του σπάνια εκτίθενται δημοσίως (στην πραγματικότητα, Μαρτσέλο Bacci είναι ντροπαλός και απέρριψε σχεδόν πάντα τις προσκλήσεις για συμμετοχή σε τηλεοπτικές εκπομπές, με εξαίρεση την περιστασιακή εμφάνιση σε μικρά ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια) . Στο σπίτι του γινόντουσαν σε σταθερή εβδομαδιαία βάση συγκεντρώσεις που ονόμαζε εργαστήρια, , όπου συμμετείχαν πολλοί ικανοί φίλοι και επιφανείς ερευνητές . Είναι πολλοί οι λόγοι που αποδεικνύουν ότι οι φωνές δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να εξηγηθούν ως απλές ραδιοφωνικές παρεμβολές ή ηχητικές διαταραχές. Την άποψη αυτή συμμερίζονται και πολλοί έμπειροι τεχνικοί ραδιοφώνου, κανένας από τους οποίους θα μπορούσε να εξηγήσει ορθολογικά τις επικοινωνίες. Οι φωνές φαίνεται να προέρχονται από το ραδιοφωνικό δέκτη και ακούγονται καθαρά και δυνατά από τα συνδεδεμένα ηχεία.  ". Ο Δρ Carlo Trajna, ένας από τους εμπειρογνώμονες σταθερά παρών σε αυτά τα  του Marcello Bacci, ονομάζει αυτές τις παραφυσικές φωνές  "Άμεσες ηλεκτρο-ακουστικές φωνές. Για να αποδείξει την υπερφυσικότητα των πειραμάτων ο Trajna εγκατέστησε  δύο ραδιοφωνικές συσκευές σε 3 μέτρα η μία από την άλλη.  Και οι δύο είχαν κεραία και ήταν συντονισμένες στην ίδια συχνότητα. Από το ένα ραδιόφωνο ακουγόταν κανονικά μόνο η ραδιοφωνική εκπομπή, και το άλλο έχει συλλάβει παραφυσικές φωνές. Ακόμη και μετά την αλλαγή συχνότητας  οι  παραφυσικές φωνές δεν εξαφανίστηκαν αλλά  συνέχισαν την επικοινωνία ! Τα φαινόμενα βελτιωνόντουσαν όταν ο Marcello Bacci άγγιζε τον πυκνωτή συντονισμού με ένα δάχτυλο. Σύμφωνα με τον μηχανικό  Trajna αυτό οφείλεται σε μια άγνωστη ενέργεια που παρέχουν οι ερευνητές  και καθιστούν  δυνατό το φαινόμενο των φωνών. Ο Bacci θεωρείται ως υποκείμενο με ιδιαίτερες ψυχικές ικανότητες. Στα τέλη της δεκαετίας του '80 είχα την τύχη να παραβρεθώ σε μια συνάντηση στο σπίτι του Bacci. Ήταν θυμάμαι μεγάλη εβδομάδα και στο σαλόνι των πειραμάτων είχε γεμίσει ασφυκτικά. Πολλοί από τους παριστάμενους ήταν γονείς που είχαν χάσει πρόωρα τα παιδιά τους. Μετά από λίγο οι φωνές άρχισαν να διαδέχονται η μία την άλλη να α δίνουν μηνύματα αναγνωρίσιμα από τους παρόντες μέσα σε μια ιδιαίτερα φορτισμένη συγκινησιακά ατμόσφαιρα, όπως μπορείτε να φανταστείτε. Σε κάποια στιγμή  ο Μπάτσι άρχισε να αφαιρεί λυχνίες  από την παλαιάς τεχνολογίας συσκευή χωρίς να διακόπτεται η επικοινωνία. Στο τέλος έβγαλε και την πρίζα με το ίδιο εκπληκτικό αποτέλεσμα.... Νέες Γέφυρες (1988-89) http://www.worlditc.org/h_06_malkhoff.htm

Ο Φριτς (Φρίντριχ) Μάλκχοφ ζούσε στο Σβάι της Γερμανίας, σε ένα χωριό στις όχθες του ποταμού Μόζελ, ο οποίος είναι ένα φυσικό σύνορο ανάμεσα στη γερμανία και το Λουξεμβούργο. Άρχισε τα πειράματα με αβεβαιότητα και μετά από λίγο κατάφερε να αποτυπώσει σε μαγνητοταινία εύκολα αναγνωρίσιμες φωνές.  Ταυτόχρονα ένας άλλος ονόματι Άντολφ Χομς είχε αρχίσει να έχει επίσης ικανοποιητικά αποτελέσματα. Το 1988 μέσα από αγγελία σε εφημερίδα γνωρίστηκαν και άρχισαν τη συνεργασία. Σε πρώτη φάση επικοινωνούσαν μονάχα μέσω ραδιοφώνων, αλλά μετά από λίγο, άρχισαν να λαμβάνουν και τηλεφωνήματα, καθώς και μηνύματα στον υπολογιστή. Το εντυπωσιακό είναι ότι οι τρεις σταθμοί άρχισαν να λαμβάνουν πανομοιότυπες επαφές την ίδια στιγμή ! Οι διασταυρούμενες επαφές αποτέλεσαν αδιάσειστη απόδειξη ότι οι ΤΔΠ ήταν αληθινές.  Ο Άντολφ Χομς για να επιβεβαιώσει την αυθεντικότητα των τηλεφωνημάτων που λάμβανε ,εγκατέστησε  μια καινούργια τηλεφωνική γραμμή και κατέβαλε ένα ποσό στην German Telecom για να καταγράφει όλες τις εισερχόμενες κλήσεις. Μέσα σε διάστημα δύο μηνών, είχε λάβει τέσσερα τηλεφωνήματα από τον κόσμο των πνευμάτων και τίποτε  άλλο σ'αυτή τη γραμμή. Μετά από αυτή την περίοδο ο κ. Τόμας Μπιντς ανέφερε τα εξής, εκ μέρους της German Telecom : « Ολοκληρώθηκε η καταγραφή των εισερχομένων κλήσεων στη γραμμή που ζητήσατε ...Κατά το διάστημα αυτό, δεν σας έγινε κανένα εισερχόμενο τηλεφώνημα». Τον ίδιο έλεγχο έκανα και ο Ζιλ Χαρς μέσω του οργανισμού τηλεπικοινωνιών του Λουξεμβούργου. Φυσικά οι σκεπτικιστές δεν έπαψαν να υποστηρίζουν ότι όλα αυτά τα φαινόμενα ήταν πλάνη ή συνειδητή απάτη ! Κάποιες απόπειρες να γίνουν ζωντανές επιδείξεις επαφής κατέληξαν άσχημα γιατί δεν υπήρχε η κατάλληλη ατμόσφαιρα. Ο Χομς έφυγε από το στούντιο με την ταμπέλα του σαλεμένου. Αυτό το επικοινωνιακό πλήγμα οδήγησε τους ερευνητές σε ακόμα μεγαλύτερη επιφυλακτικότητα και ενδοστρέφεια, αποφεύγοντας συστηματικά τα ΜΜΕ. Μετά λίγες μέρες από το φιάσκο ο Κονσταντίν Ρουντίβ έδωσε στη Μάγκυ μια άποψη : « Η ΤΠΔ μπορεί να λειτουργήσει μονάχα όταν οι συνειδήσεις εκείνων που εμπλέκονται είναι συντονισμένες και ηθικά αγνές. Τα δημόσια πειράματα ΤΠΔ σε ένα δραματοποιημένο περιβάλλον όχι μόνο θα αποτύχουν, αλλά μπορούν να πλήξουν και το επικοινωνιακό πεδίο». Ένας άλλος συνεργάτης από τον κόσμο των πνευμάτων , ο καθηγητής Μπέντερ είχε μια διαφορετική άποψη λέγοντας ότι δεν είχε γίνει κάποια ανεπανόρθωτη ζημιά και η αλήθεια είναι ότι πολλοί άνθρωποι είχαν ανοίξει τη σκέψη τους στο θέμα της ΤΠΔ. Το Φθινόπωρου του 1995 πραγματοποιήθηκε στο Ντάρτινγκτον της Αγγλίας η πρώτη διεθνής συνάντηση ΙTC. Για την επικοινωνία χρειάζονται τρία βασικά στοιχεί : Α) Ανώτερη βοήθεια 95 % Β) ηθική ποιότητα Γ) πρόθεση Δ) Τελικά εμφανίστηκαν σύννεφα στην καλή συνεργασία μεταξύ των μελών της διεθνούς ομάδας έρευνας που σύντομα οδήγησε στη διαλυσή της. Το ποτάμι της επικοινωνίας στέρεψε το 1999.  Από την άνοιξη του 99 ο  Macy, μετά από παρακίνηση ενός φίλου του, του Τζακ Στούκι,  αρχίζει πειράματα με μια φωτογραφική μηχανή τύπου Polaroid. Κάποιες φωτογραφίες που είχε τραβήξει έμοιαζαν με διπλές εμφανίσεις. Κάτι τέτοιο όμως ήταν αδύνατο αφού ήταν τραβηγμένες με τη μηχανή ακίνητη σε τρίποδο . Με την Πολαρόϊντ δεν μπορεί να προκύψει διπλή φωτογραφία γιατί βγαίνει αμέσως από τη μηχανή μόλις πατηθεί το κουμπί. Αυτό όμως που τον άφησε άφωνο ήταν τα πρόσωπα στις φωτογραφίες. Ένα τμήμα από το πρόσωπο έλειπε και στη θέση του υπήρχε το πρόσωπο κάποιου άλλου.  Μέσα από τις προηγούμενες εκπληκτικές εμπειρίες του είχε μάθει να μην απορρίπτει αμέσως τίποτα. Κάποια είδη φιλμ μπορούν να συλλάβουν το φως και τις ενέργειες που βρίσκονται πέρα από το φάσμα του οπτικού μας πεδίου.   Σε μια φωτογραφία που του έβγαλαν  εμφανίστηκε πίσω του ενός καλού του πεθαμένου φίλου . Σε μία περίπτωση εμφανίστηκε το πρόσωπο ενός γνωστού που ήταν ζωντανός.   http://www.worlditc.org/k_06_spiricom.htm 8) ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ Η θεωρία της Μετενσάρκωσης ή της Προΰπαρξης ήταν γνωστή στην Αρχαία Ελλάδα και περικλειόταν στα Ελευσίνια δόγματα και στα Ορφικά θεσπίσματα. Στην αρχαιοελληνική φιλοσοφία και ειδικότερα στους προσωκρατικούς φιλόσοφους, όπως στον Ηράκλειτο με το αείζωο πυρ του και σε άλλους, Εμπεδοκλή, Αναξαγόρα, η προΰπαρξη των ψυχών ήταν προϋπόθεση της ύπαρξης αιωνίων κόσμων και όντων. Ο Πυθαγόρας στη θεωρία του περί μετεμψύχωσης στήριξε όλο το περί αθανασίας και μέλλουσας ζωής σύστημά του. Ο Σωκράτης επίσης υποστήριζε την προΰπαρξη των ψυχών. Οι μαθητές του, Πλάτωνας και Αριστοτέλης, είναι τόσο επηρεασμένοι από την προΰπαρξη ώστε συχνά στα έργα τους διατυπώνουν ή υπαινίσσονται την θεωρία της μετενσάρκωσης-προΰπαρξης. Σύγχρονος του Πυθαγόρα, αφού έζησε και αυτός γύρω στα 600π.Χ, ήταν ο Βούδας ο οποίος ανέλυσε και καθιέρωσε με πειστικότητα την θεωρία της μετενσάρκωσης και την προΰπαρξη των ψυχών. Οι ινδουιστές όπως και οι Πυθαγόρειοι πίστευαν ότι η ίδια οντότητα μετενσαρκώνεται περίπου 800 χιλιάδες φορές, δηλαδή ζει 800 χιλιάδες ζωές. Ένας από τους μεγαλύτερους χριστιανούς θεολόγους, ο Ωριγένης, σε όλα τα έργα του, που είναι γύρω στα 5.000-6.000, διατύπωνε το πιστεύω του στο δόγμα της Μετενσάρκωσης-Προΰπαρξης. Οπαδοί των απόψεων του Ωριγένη ήταν μεγάλες μορφές της χριστιανικής εκκλησίας: Μέγας Αθανάσιος, Μέγας Βασίλειος, Γρηγόριος Ναζιανζηνός, Γρηγόριος Νύσης, Διονύσιος Αρεοπαγίτης, Ιωάννης Χρυσόστομος , Μέγας Φώτιος, Δίδυμος ο τυφλός διευθυντής της Κατηχητικής Σχολής Αλεξάνδρειας.Ήρθε όμως η 5η Οικουμενική σύνοδος που έγινε στην Κωνσταντινούπολη το 553 μ.Χ., με την συμμετοχή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού για να καταδικάσει μεταξύ άλλων τον Ωριγένη και την θεολογία του, καθώς και την δογματική του διατύπωση για την προΰπαρξη-μετενσάρκωση. «Καταδίκασε τον Ωριγένη, τον Δίδυμο και τον Ευάγριο για την διδασκαλία τους περί  της προϋπαρξης των ψυχών, της μετενσάρκωσης,  της τελικής σωτηρίας των δαιμόνων». Οι λεγόμενοι «Γνωστικοί» Χριστιανοί και οι Μανιχαϊστές πίστευαν επίσης στην Μετενσάρκωση. α) Με ύπνωση Είναι πολύ γνωστός στην Ελλάδα ο ψυχίατρος Μπράιαν Βάις (1944=71 χρόνων) ο οποίος έχει ασχοληθεί με τις αναμνήσεις προηγούμενων ζωών μέσω ύπνωτικής αναδρομής και πολλά βιβλία του έχουν μεταφραστεί και στα Ελληνικά. Από τις Εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφορούν: 1) Μέσα από τα πέπλα του χρόνου, 2009 2) Μόνο η αγάπη είναι αληθινή, 2007 3) Ίδια ψυχή, πολλά σώματα, 2007 4) Μηνύματα από τους δασκάλους, 2005 5) Πολλές ζωές, πολλοί δάσκαλοι, 2005 Αφού αποφοίτησε μετ' επαίνων από το Πανεπιστήμιο της Κολούμπια και πήρε την ιατρική του ειδικότητα στο Πανεπιστήμιο Γέιλ, ο Μπράιαν Βάις υπηρέτησε στο Iατρικό Kέντρο Μπελβί του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και στη συνέχεια ανέλαβε τη διεύθυνση του Tμήματος Ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Γέιλ. Πρόσφατα ο δρ Βάις έγινε πρόεδρος του Tμήματος Ψυχιατρικής του Ιατρικού Κέντρου Mount Sinai στο Μαϊάμι και βοηθός καθηγητής στο Tμήμα Ψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι. Ειδικεύεται στη μελέτη και θεραπεία των περιπτώσεων κατάθλιψης, άγχους, προβλημάτων ύπνου, στις ασθένειες Αλτσχάιμερ και της χημείας του εγκεφάλου. Σύμφωνα με τον Weiss, το 1980 μια από τις ασθενείς του, η  «Αικατερίνη», Catherine, σε ύπνωση, άρχισε να συζητά για τις εμπειρίες της από προηγούμενες ζωές. Ο  Weiss δεν πίστευε  στη μετενσάρκωση εκείνη την εποχή, αλλά, μετά την επιβεβαίωση των στοιχείων από τις ιστορίες της Αικατερίνης μέσω δημόσιων εγγραφών, κατέληξε να πειστεί για την επιβίωση κάποιου στοιχείου της ανθρώπινης προσωπικότητας μετά το θάνατο. Ο Weiss ισχυρίζεται ότι έχει πραγματοποιήσει αναδρομές σε  περισσότερους  από 4000 ασθενείς από το 1980.  Χρησιμοποιεί την υπνωτική αναδρομή ως θεραπεία, υποστηρίζοντας ότι πολλές φοβίες και ασθένειες έχουν τις ρίζες τους σε εμπειρίες προηγούμενης ζωής η αναγνώριση των οποίων από τον ασθενή μπορεί να έχει θεραπευτικό αποτέλεσμα. Ο Weiss, επίσης, γράφει σχετικά με τα μηνύματα που έλαβε από τους  "Δασκάλους", ή "Υπερ εξελιγμένες ψυχές μέσα από τους ασθενείς του.  Ένας άλλος πολύ διάσημος ψυχολόγος που ασχολείται με την υπνοθεραπεία και τις αναδρομές είναι ο  Michael Newton , Ph.D. Γεννήθηκε το 1951 , κάτοχος διδακτορικού διπλώματος στη Συμβουλευτική Ψυχολογία , είναι  πιστοποιημένος Δάσκαλος Υπνοθεραπευτής και είναι μέλος της Αμερικανικής Συμβουλευτικής Ένωσης . Έχει επίσης διατελέσει καθηγητής σε  Ανωτάτα Εκπαιδευτικά  Ιδρύματα , ενώ δραστηριοποιείται σε ιδιωτικό ιατρείο στο Λος Άντζελες . Μερικοί σκεπτικιστές υποστηρίζουν ότι η χρήση της ύπνωσης και οι υποβολές μέσω των ερωτήσεων μπορεί να οδηγήσουν το υποκείμενο στην παραγωγή ψευδών αναμνήσεων . Η πηγή των αναμνήσεων, υποστηρίζουν, είναι πιο πιθανό η κρυπτομνησία και η  μυθοπλασία,  που συνδυάζουν την εμπειρία, τη γνώση, τη φαντασία και την  καθοδηγούμενη προσμονή από τον υπνωτιστής, παρά ανάκληση της μνήμης  προηγούμενης ύπαρξης. Ο όρος χρησιμοποιείται για να εξηγήσει την προέλευση εμπειριών που οι άνθρωποι θεωρούν ως καινούργιες, ενώ στην πραγματικότητα βασίζονται σε μνήμες γεγονότων που έχουν ξεχάσει. Ο νευροψυχίατρος Αθανάσιος Καυκαλίδης, στο βιλίο του «Η Γνώση της μήτρας» περιγράφει αναδρομές ασθενών του στην εμβρυακή φάση της ζωής, με ανάκληση γεγονότων που επιβεβαιώθηκαν και δεν μπορούσαν ασφαλώς να προέρχονται από ένα μη σχηματισμένο νευρικό σύστημα... Παρόμοια αποτελέσματα είχε και ο ψυχίατρος Stanislav Groff χρησιμοποιώντας μια τεχνική που ονομάζει ολοτροπική αναπνοή.  β) Αυθόρητες σε παιδιά Ο Δρ. Ίαν Στήβενσον (1918-2007) ήταν ένας ψυχίατρος που έκανε μία μοναδική επιστημονική εργασία, αφιερωμένη στις μνήμες από προηγούμενες ζωές. Ήταν επικεφαλής του Ψυχιατρικού τμήματος του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια, ενώ είχε δημιουργήσει και το τμήμα Μελέτης της Αντίληψης στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Το τμήμα αυτό κάνει έρευνες με παιδιά που ισχυρίζονται ότι θυμούνται προηγούμενες ζωές, και με ανθρώπους που έχουν μεταθανάτιες εμπειρίες, εξωσωματικές εμπειρίες, με φαντάσματα, και με επικοινωνίες μετά το θάνατο. Ο κύριος τομέας ενδιαφέροντος του Δρ. Ίαν Στήβενσον ήταν η μετενσάρκωση. Θεωρούσε ότι η μελέτη της μετενσάρκωσης θα μπορούσε να βοηθήσει την Ιατρική στη κατανόηση πολλών πλευρών της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Στη διάρκεια σαράντα ετών, ταξίδεψε και ερεύνησε τις υποθέσεις 3.000 παιδιών που ισχυρίζονταν ότι είχαν μνήμες από προηγούμενες ζωές. Έγραψε πολλά βιβλία, όπως: 20 Υποθέσεις πιθανών Μετενσαρκώσεων (1974), Παιδιά που θυμούνται Προηγούμενες Ζωές (1987), Που διασταυρώνονταιη Μετενσάρκωση και η Βιολογία (1997), Ευρωπαϊκές Υποθέσεις Μετενσάρκωσης (2003) κλπ. Προσπάθησε να σπάσει το φράγμα της επιστημονικής ορθοδοξίας και ενώ αυτοί που τον θαύμαζαν τον θεωρούσαν διάνοια, υπήρχαν και αυτοί που δεν έβλεπαν με καλό μάτι τις μελέτες του και τον καταδυνάστευαν. Κατά την διάρκεια των ερευνών του για τις προηγούμενες ζωές, ο Δρ. Στήβενσον δεν χρησιμοποιούσε τεχνικές υπνωτισμού, όπως συνηθίζεται από πολλούς. Εκείνος είχε επικεντρωθεί στο να μελετά παιδιά που είχαν αυθόρμητες μνήμες προηγούμενων ζωών, και αυτό γιατί, επιστημονικά, ο υπνωτισμός θεωρείται λιγότερο αξιόπιστος. Αρχικά κρατούσε αρχείο των αναφορών ενός παιδιού για μία προηγούμενη ζωή, και κατόπιν προσπαθούσε να ταυτοποιήσει τα στοιχεία που είχε, με αυτά του νεκρού, την ζωή του οποίου υποτίθεται ότι έβλεπε το παιδί. Η αυστηρή του μεθοδολογία απέκλειε κάθε πιθανή φυσική εξήγηση για τέτοιου είδους μνήμες Συνέλεξε πολλές περιπτώσεις , στις οποίες εκ γενετής σημάδια και σωματικές ανωμαλίες ταίριαζαν με τραύματα προηγούμενων ζωών.  Έχει μεταφραστεί και στα Ελληνικά, από τις εκδόσεις Διόπτρα,  το βιβλίο του με τη σχετική έρευνα που λέγεται «Μετενσάρκωση και Βιολογία».Στο βιβλίο υπάρχει πλούσια εικονογράφηση με δεκάδες φωτογραφίες και συγκρίσεις. Ο Στήβενσον μας καλεί να παραμερίσουμε τη δυτική τάση δογματικής απόρριψης της μετενσάρκωσης και να εξετάσουμε τον όγκο των καταγεραμμένων περιπτώσεων που υπάρχουν σήμερα. Ο ίδιος ο Δρ. Στήβενσον περιγράφει σε ένα απόσπασμα από μία συνέντευξή του: «Η υπόθεση συνήθως ξεκινά όταν ένα μικρό παιδί 2-4 χρονών αρχίζει να μιλά στους γονείς ή άλλους συγγενείς για μία ζωή που είχε σε ένα άλλο τόπο, κάποια άλλη εποχή. Το παιδί συνήθως αισθάνεται να τραβιέται πίσω προς αυτά τα γεγονότα και συνήθως γίνεται φορτικό στους γονείς του να το αφήσουν να επιστρέψει εκεί που λέει ότι ζούσε πριν. Εάν το παιδί καταθέτει αρκετά περιγραφικές αναφορές σχετικά με την προηγούμενη ζωή, οι γονείς (συνήθως απρόθυμα και με αμφιβολία) αρχίζουν να ερευνούν την ακρίβεια των πληροφοριών. Πολύ συχνά, οι προσπάθειες για αυτή την εξακρίβωση δεν ξεκινούν αν δεν περάσουν αρκετά χρόνια μετά την έναρξη των αναφορών του παιδιού. Εάν υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα από αυτή την έρευνα, μέλη των δύο οικογενειών συναντούνται και ζητούν από το παιδί να τους πει αν αναγνωρίζει μέρη, αντικείμενα ή ανθρώπους από την υποτιθέμενη προηγούμενη ζωή του.» ΑΜΕΣΕΣ ΕΠΑΦΕΣ ! Μια συγκλονιστική μαρτυρία αναφέρεται από την ψυχίατρο Ελίζαμπεθ Κιούμπλερ Ρος στο βιβλίο της για τη ζωή μετά το θάνατο, εκδ. Δίοδος στις σελ.45-49. Υπάρχουν πολλές παρόμοιες αναφορές αλλά αυτή της Δρ. Ρος είναι ιδιαίτερα σημαντική γιατί προέρχεται από ένα καθόλα αξιοσέβαστο άνθρωπο, επιφανή επιστήμονα και αφιερωμένη στο ανθρωπιστικό της έργο με τους ετοιμοθάνατους ασθενείς. Στα βιβλία της περιγράφει και αρκετές περιπτώσεις περιθανάτιων εμπειριών αλλά η ακόλουθη διήγηση έχει κατί το εξαιρετικό.  Γράφει λοιπόν για μια ασθενή της , την κα Σβαρτς. « Περίπου δέκα μήνες μετά το θάνατο και την ταφή της είχα προβλήματα. Το σεμινάριο για το Θάνατο και τους Ετοιμοθάνατους είχε αρχίσει να  εκφυλίζεται. Ο ιερέας με τον οποίο συνεργαζόμουν και που αγαπούσα πάρα πολύ, είχε φύγει. Κάθε εβδομάδα έπρεπε να μιλάμε για τα ίδια πράγματα και έμοιαζε με κάποιο δημοφιλές πρόγραμμα συνεντεύξεων της τηλεόρασης. Δεν άξιζε τον κόπο. Ήταν σαν να παρέτεινες τη ζωή, ενώ δεν άξιζε πλέον να τη ζεις. Ήταν κάτι που δεν με αντιπροσώπευε και αποφάσισα ότι ο μόνος τρόπος που θα μπορούσα να το σταματήσω ήταν να εγκαταλείψω το Πανεπιστήμιο του Σικάγου. Σήμερα, αμέσως μετά το σεμινάριο θα υποβάλω την παραίτησή μου. Βγαίνοντας από τον ανελκυστήρα μια γυναίκα εμφανίστηκε μπροστά της. Την κοίταξα. Δεν μπορώ να σας πω με τι έμοιαζε αλλά μπορείτε να φανταστείτε πως είναι να βλέπεις κάποιον που τον ξέρετε πολύ καλά. Αλλά ξαφνικά δε θυμάστε ποιός είναι. Ήταν πολύ διαφανής, αλλά όχι τόσο όσο να μπορείς να δεις από πίσω της πολλά πράγματα. Μου μίλησε : Δρ Ρος , γύρισα πίσω. Σας πειράζει να περπατήσω μαζί σας μέχρι το γραφείο σας; Θα χρειαστούμε μόνο δύο λεπτά. Επειδή ήξερε που είναι το γραφείο μου και το όνομά μου, ένιωσα ασφαλής. Αυτός ήταν ο πιο μακρύς περίπατος της ζωής μου. Είμαι ψυχίατρος. Εργάζομαι συνέχεια με σχιζοφρενείς και τους αγαπώ. Όταν τύχαινε να έχουν οπτικές παραισθήσεις συνήθιζα να τους λέω :  « Το ξέρω ότι βλέπεις εκείνη τη Μαντόνα στον τοίχο, αλλά εγώ δεν τη βλέπω.». Τώρα είπα στον εαυτό μου : « Ελίζαμπεθ, ξέρω ότι βλέπεις αυτή τη γυναίκα αλλά δεν μπορεί να υπάρχει». Σε όλο το δρόμο, από τον ανελκυστήρα μέχρι το γραφείο μου, υπέβαλλα τον εαυτό μου σε έλεγχο της πραγματικότητας. Είπα : « Έχω κουραστεί, χρειάζομαι διακοπές. Νομίζω ότι έχω δει πολλούς σχιζοφρενείς ασθενείς. Αρχίζω να βλέπω πράγματα. Πρέπει να την αγγίξω να δω αν είναι πραγματική». Μέχρι που άγγιξα το δέρμα της για να δω αν είναι κρύο ή ζεστό, ή αν το δέρμα θα εξαφανιζόταν όταν το άγγιζα. Έφτασα να καταπιέσω τη σκέψη ότι αυτή θα έπρεπε να είναι πράγματι η κα Σβαρτς που είχε πεθάνει και βρισκόταν στο χώμα από μήνες.  Όταν φτάσαμε στην πόρτα μου την άνοιξε μ'εκείνη την απίστευτη καλοσύνη, τρυφερότητα και αγάπη και είπε : «Δρ Ρος, υποχρεώθηκα να επιστρέψω για δύο λόγους. Πρώτον να ευχαριστήσω εσάς και τον αιδεσιμότατο Γκέινς για ότι κάνατε για μένα. Αλλά ο άλλος λόγος που υποχρεώθηκα να έρθω πίσω, είναι ότι δεν μπορείτε να σταματήσετε αυτή την εργασία πάνω στο θάνατο και τους ετοιμοθάνατους., όχι ακόμα». Την κοίταξα και σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να είναι η κα Σβαρτς. Άγγιξα όλα όσα ήταν πραγματικά. Άγγιξα το στυλό μου, το έπιπλο, την καρέκλα και ήταν πραγματικά. Έλπιζα ότι θα εξαφανιζόταν. Αλλά δεν έγινε. Στεκόταν απλώς εκεί και πεισματικά αλά με αγάπη, είπε : « Δρ Ρος με ακούτε;Η δουλειά σας δεν έχει τελειωσει. Θα σας βοηθήσουμε και θα το ξέρετε όταν έρθει η ώρα να σταματήσετε, αλλά όχι τώρα ! Μου το υπόσχεστε;» Σκέφτηκα : 'Θεέ μου, δε θα με πίστευε κανένας αν του το έλεγα αυτό, ούτε ο πιο αγαπημένος μου φίλος». Δεν ήξερα πως μετά από καιρό θα το έλεγα σε αρκετές εκατοντάδες ανθρώπους. Τότε κέρδισε ο επιστήμονας μέσα μου και είπα ένα μεγάλο ψέμα : «Ξέρετε ο αιδεσιμότατος Γκέινς βρίσκετε τώρα στην Ουρμπάνα».Θα του άρεσε πολύ να πάρει ένα σημείωμα από εσάς. Θα σας πείραζε;» Και της έδωσα ένα κομμάτι χαρτί και ένα μολύβι. Όπως καταλαβαίνετε δεν είχα πρόθεση να στείλω αυτό το σημείωμα στο φίλο μου, αλλά χρειαζόμουν επιστημονική απόδειξη. Αυτή η γυναίκα με το πιο τρυφερό χαμόγελο, γνωρίζοντας την κάθε μου σκέψη που έκανα πήρε το χαρτί και έγραψε ένα σημείωμα.  ... Μετά είπε : «Είστε ευχαριστημένη;». Τότε σηκώθηκε όρθια, έτοιμη να φύγει και επανέλαβε «Δρ Ρος υποσχεθείτε μου» Είπα «υπόσχομαι». Και τη στιγμή που είπα «υπόσχομαι» εξαφανίστηκε». Έχουμε ακόμα το σημείωμα.»   Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟ Την ώρα του περάσματος οι άνθρωποι δεν είναι ποτέ μόνοι. Οικεία πρόσωπα που είχαν αποδημήσει νωρίτερα έρχονται να τον συναντήσουν και να τον οδηγήσουν στον προορισμό του. Περνάνε μια φωτεινή Πύλη και εισέρχονται σε ένα τούνελ σήραγγα τα τοιχώματα της οποίας πάλλονται στα χρώματα του ουράνιου τόξου. (κανάλι επικοινωνία διαφορετικών διαστάσεων ) Μέσα στο τούνελ κινούνται με ιλιγγιώδη ταχύτητα, ενώ μπορεί να ακούγεται κάποια υπέροχη μελωδία. Βγαίνοντας από το τούνελ φτάνουν σε πανέμορφο λιβάδι, γεμάτο λουλούδια που εκπέμπουν μια εσωτερική λάμψη. Τα έντονα χρώματα και οι ιριδίζουσες αποχρώσεις έχουν τέτοια αλλόκοσμη ποικιλομορφία που μπροστά τους τα χρώματα της Γης μοιάζουν με αποχρώσεις του γκρίζου. Μεγαλοπρεπή βουνά υψώνονται ενώ παραδείσιες μυρωδιές γεμίζουν την ατμόσφαιρα. Οι ψυχές εκεί ζουν σε κοινότητες. Οι αφοσιωμένοι Χριστιανοί, οι Μουσουλμάνοι ή οι Βουδιστές βρίσκονται σε κοινότητες που μοιράζονται τις ίδιες πεποιθήσεις ή συμπεριφορές. Κατασκευάζουν με τη σκέψη του τις διαμονές τους που είναι πλούσιες και άνετες. Το αστρικό σώμα είναι νέο και υγιές , γεμάτο ενέργεια. Οι φυσικοί νόμοι είναι τελείως διαφορετικοί. Πολλές Ψυχές αποκοιμιούνται  για ένα χρονικό διάστημα (συνήθως μέρες) μέχρι να καταλάβουν  τι συμβαίνει καθώς βρίσκονται σε σύγχυση. Για μέρες και σε μερικές περιπτώσεις για μήνες η Ψυχή τριγυρίζει στην περιοχή όπου πέθανε ή θάφτηκε ή μπορεί να επισκέπτεται φίλους και συγγενείς χωρίς αυτοί να τη βλέπουν ή να επικοινωνούν μαζί της παρά μόνο τηλεπαθητικά ενώ έχουν αυτό το διάστημα κάποιο αμυδρό αίσθημα της παρουσίας της. Σε αυτοκτονικές περιπτώσεις ή σε βίαιο θάνατο μη εξελιγμένων ψυχών, μπορεί να στοιχειώσουν  για κάποιο διάστημα το σπίτι ή το χώρο στον οποίο ζούσαν. Έτσι εξηγείται η παρουσία «φαντασμάτων».  Πολλοί ψυχοερευνητές υποστηρίζουν ότι τα φαντάσματα δεν είναι τα πνεύματα των αποθαμένων αλλά ενεργειακά κελύφη με κάποια στοιχεία που σιγά σιγά διαλύονται... Μετά απ΄αυτό το στάδιο που διαρκεί λιγότερο ή περισσότερο ανάλογα με την πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου και τον τρόπο θανάτου του η ψυχή ξυπνάει και αρχίζει να αντιλαμβάνεται το νέο της περιβάλλον καθώς και να΄ρχεται σ΄επαφή με άλλες οντότητες του ίδιου «μήκους κύματος» που τη συμβουλεύουν και την οδηγούν. Σ΄αυτές τις διαστάσεις η αντίληψη των χρωμάτων και των ήχων γίνονται μ ένα πιο λεπτό και πιο πλατύ αισθητηριακό τρόπο. Σιγά- σιγά η Ψυχή οδηγείται σε μία διάσταση όπου απολαμβάνει τους καρπούς των συναισθηματικών της πράξεων στη ζωή, των επιθυμιών και των παθών με τα οποία ήταν δεμένη. Είναι ο «Παράδεισος κι η Κόλαση» ή το «Κάμα-Λόκα» που λένε στην Ανατολή όπου η Ψυχή θ΄αντιμετωπίσει αυτά που επιθυμεί αλλά και αυτά που φοβάται, που θα είναι κάποιες ψυχολογικές προβολές του εαυτού της κι όχι τόσο ένας αντικειμενικός κόσμος. Σ΄αυτή τη διάσταση θα μείνει η ψυχή για αιώνες και θα ζήσει μία ανάλογη ζωή μ΄αυτήν που είχε όταν ήταν ενσαρκωμένη με οικογένειες εργασίες κ.λ.π. Αμυδρή εικόνα αυτής της αστρικής ζωής έχουμε στα όνειρα μας άσχετα αν θυμόμαστε τι έγινε εκεί ή όχι. Ο χρόνος σ΄αυτές τις διαστάσεις ρέει διαφορετικά...Το νέο σώμα (αστρικό σώμα) είναι ένα αντίγραφο εκείνου που κατείχαν στην προηγούμενη ζωή αλλά συνήθως εμφανίζεται πιο νέο και υγιές.  Ο καινούργιος κόσμος μοιάζει αρκετά με το δικό μας. Η βασική διαφορά είναι ότι όλα είναι πιο εύπλαστα, λιγότερο άκαμπτα και κατά συνέπεια ευκολότερα στη μορφοποίηση και την εκούσια αλλαγή. Τα αστρικά πεδία, εκεί όπου οι περισσότεροι άνθρωποι καταλήγουν μετά το θάνατο, μοιάζουν περισσότερο με παράδεισο σε σχέση με τη Γη. Τα περισσότερα αστρικά όντα είναι πιο εξελιγμένα από εμάς τους ενσαρκωμένους, αφού κάποια αρνητικά στοιχεία της προσωπικότητας μένουν πίσω.  Υπάρχουν όντα ακόμα πιο εξελιγμένα ή πιο λεπτής δόνησης από τα αστρικά τα οποία μερικές φορές αναφέρονται ως «λαός της Ίριδας» γιατί λάμπουν και ακτινοβολούν πανέμορφα χρώματα που φέρνουν στο νου το ουράνιο τόξο. Όταν εξασθενήσουν οι επιθυμίες που διατηρούσε η Ψυχή απ΄την προηγούμενη υλική της ζωή τότε θα πάει σε μία ανώτερη διάσταση αφού υποστεί έναν «δεύτερο θάνατο». Η νέα αυτή διάσταση είναι φτιαγμένη από σκέψεις, ιδέες, νοητική ύλη όπου θα επεξεργαστεί όσα νοητικά και πνευματικά ερεθίσματα δέχτηκε στην φυσική της ζωή. Οι εσωτερικές διδασκαλίες μας λένε ότι στους Ανώτερους κόσμους η ψυχή δεν εξελίσσεται άλλο απλά αφομοιώνει εμπειρίες ενώ η διαδικασία της νέας ενσάρκωσης ξεκινάει όταν η Ψυχή αρχίζει να επιθυμεί ξανά τη γίηνη ύπαρξη και να νοσταλγεί το φυσικό κόσμο ή αισθάνονται την ανάγκη να μάθουν περισσότερα . Στο αστρικό επίπεδο η πνευματική εξέλιξη είναι πιο μικρή λόγω των ευνοϊκών συνθηκών που επικρατούν ... Είναι θα λέγαμε μια περίοδος ανάπαυσης ,αφομοίωσης των μαθημάτων της τελευταίας ενσάρκωσης και σχεδιασμός της επόμενης.   Καθώς «κατεβαίνει» η Ψυχή συγκεντρώνει από κάθε διάσταση την ανάλογη ύλη (νοητική συναισθηματική, ενεργειακή) για να σχηματίσει τους φορείς της προσωπικότητας που θ΄αποκτήσει στη νέα της ζωή.

Γιάννης Αυγουστάτος ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής